Recenzja Total War Rome II - Veni, Vidi... Vici? Z Vici niestety nici

W historii ludzkiej cywilizacji starożytny Rzym zajmuje miejsce szczególne - było to bodaj pierwsze imperium w historii świata, które podporządkowało sobie tak wiele różnych ludów. Praktycznie cała Europa znalazła się pod ich panowaniem. Cała? Nie, supermocarstwu skutecznie opierała się mała wioska u wybrzeży Galii... o, pardon, to nie ta bajka. Faktem jest, że legiony zaniosły rzymskie zwyczaje, wierzenia, prawo i inżynierię do najdalszych zakątków naszego kontynentu, czy się to mieszkańcom tych zakątków podobało, czy nie. Z czasem jednak wewnętrzne spory i intrygi rozsadziły imperium od środka. A gdyby tak wziąć sprawy w swoje ręce i nie dopuścić do jego upadku? Albo wręcz przeciwnie - pokazać tym italczykom w togach gdzie raki zimują? Dzięki najnowszemu tytułowi studia Creative Assembly mamy właśnie taką możliwość. Total War: Rome II przenosi nas w czasy starożytnego Rzymu i daje szansę samodzielnie pokierować biegiem historii. Ave, Caesar, morituri te salutant!

Autor: Michał Kościelak

Seria Total War ma już długą historię i chyba nie trzeba jej nikomu przedstawiać. Jeśli jednak jest wśród czytelników ktoś, kto nie miał z nią nigdy do czynienia, pozwolę sobie skrótowo opisać ogólne założenia. Total War to historyczne gry strategiczne o dwupoziomowej, turowo-RTSowej rozgrywce. Główną częścią zabawy jest mapa rejonu walk podzielona na prowincje. Z tego poziomu zajmujemy się gospodarką, ekonomią, rozwojem technologicznym, dyplomacją, najmowaniem wojsk itd. - ogólnie zarządzaniem imperium. Gra na mapie głównej podzielona jest na tury i to one dyktują upływ czasu i długość rozgrywki. Gdy armia gracza spotka się z przeciwnikiem przenoszeni jesteśmy na mapę taktyczną, na której w czasie rzeczywistym (acz z aktywną pauzą) dowodzimy poszczególnymi jednostkami. To tak w telegraficznym skrócie. Po nieco szerszy opis zapraszamy do naszych recenzji wcześniejszych gier z serii: Napoleon Total War i Total War: Shogun 2.

Total War: Rome 2, jak sama nazwa wskazuje, nie jest pierwszą grą z serii rozgrywającą się w czasach starożytnych. Pierwsza część "Rzymu" wydana została w 2004 roku i spotkała się z bardzo dobrym przyjęciem zarówno graczy, jak i recenzentów, zgarniając wiele nagród "gry roku" i średnią ocen ponad 90%. Jej kontynuacja - bohater dzisiejszego artykułu - osadzona jest w tych samych ramach czasowych, od późnej Republiki do Cesarstwa Rzymskiego (272 p.n.e. - 28 n.e.). Dwójka nie jest oczywiście tylko prostą kalką pierwszej części - uwzględnia rozwiązania wprowadzone w ostatnich tytułach serii oraz wprowadza kilka nowych. W dzisiejszej recenzji postaramy się przedstawić wam, co nowego pojawiło się w tej odsłonie.

Po obejrzeniu intro lądujemy w menu głównym. Tutaj nie ma żadnych niespodzianek: do wyboru mamy kampanię dla jednego gracza, bitwy historyczne, tryb multiplayer (zarówno pojedyncze bitwy jak i kampanię), opcje, encyklopedię. Przed rozegraniem kampanii proponowany jest nam tutorial - jeśli ktoś już Total War zna to spokojnie może go odpuścić. Gdy już dojdziemy do kampanii właściwej zaczynamy od wyboru frakcji. A wybór to duży: mamy Rzym (zgodnie z tytułem), Kartaginę, Egipt, Macedonię, Królestwo Partów i po jednym plemieniu Germanów, Galów i Brytów. Każda z frakcji ma swoje mocne i słabe strony, inną technikę walki i specyficzny dla siebie rozwój i ustrój. Różnice między frakcjami są wyraźne i zdecydowanie nie jest to granie tym samym w innych ciuchach. Przy okazji wyboru nacji widać też inną rzecz: mapa kampanii jest ogromna. Rozciąga się od Wysp Brytyjskich, poprzez zachodnią i środkową Europę, północną Afrykę aż po Bliski Wschód i wybrzeża Oceanu Indyjskiego. Jest gdzie powojować :)

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• następna ›
• ostatnia »