Recenzja FIFA 19 PC - większy realizm, ale czy większa grywalność?

FIFA 19 - Tryby gry i problemy z licencjami

A jak wygląda zabawa w poszczególnych trybach rozgrywki? Cóż, zaskoczeń nie ma - wszystko wygląda w zasadzie tak samo jak poprzednio. Tryb kariery już w ostatniej odsłonie przyniósł zmodyfikowany system transferów, dlatego nie dziwi mnie, że twórcy postanowili na razie dać sobie siana ulepszaniem innych aspektów. Tak jakby wyczerpano już limit. Szkoda, że nie zdecydowano się chociaż poprawić to, na co narzekałem już ostatnio - scenki negocjacji nadal przypominają niemy film i całość wypada raczej średnio. Podobnie niezmiennie wypadają tryby gry wieloosobowej - nie ruszono w nich w zasadzie nic konkretnego, aczkolwiek fajnie, że można już całkowicie pomijać powtórki bez względu na "widzimisie" przeciwnika.

W czym nie ma zaskoczenia, ponownie dobrze wypada tryb fabularny przedstawiający kontynuację przygód Aleksa Huntera. Tym razem jednak nie koncentrujemy się w całości na jego karierze, lecz rozgrywamy również mecze Dannym Williamsem oraz Kim Hunter. Każda z tych postaci przeżywa swoje rozterki i ma swoje odmienne ambicje. Na wzór GTA V, również tu możemy płynnie przełączać się pomiędzy nimi - ich historie toczą się równolegle, lecz mają wspólny mianownik. Ponownie muszę przyznać, że tryb Droga do sławy to bardzo fajna odskocznia od zwykłych rozgrywek i tak jak w "osiemnastce", tak i teraz miło spędziłem w nim czas. Na szczególną uwagę zasługuje sam początek przygody z meczem rozrywanym wiele lat temu przez... dziadka Aleksa Huntera. Wrażenie robią typowe dla tamtych czasów menusy czy specjalny ziarnisty filtr. Chciałbym, by w następnych częściach pomysł rozgrywania meczów w dawnym okresie został nieco rozwinięty.

FIFA zawsze kojarzyła się z masą licencji, a teraz za sprawą Ligi Mistrzów wydawać by się mogło, że lepiej już być nie może. Niestety, w najnowszej edycji znajdziemy kilka bardzo rażących braków. Pierwszym z nich jest brak prawdziwych zawodników w reprezentacji Brazylii. Co prawda możemy wybrać drużynę, są nawet oryginalne koszulki, ale oprócz Neymara mamy samych graczy stworzonych chyba przez samych autorów gry. Co prawda da się ich dodać ręcznie, jednak zawsze to dodatkowa fatyga i tracony czas. Podobnie uderzyło mnie też, że w FIFIE 19 nie mamy reprezentacji Chorwacji, de facto finalistów ostatniego mundialu. Eh, przypominają się czasy starych PEES-ów...

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• następna ›
• ostatnia »