Recenzja Darksiders II - Śmierć tańczy, śpiewa i krew przelewa

Kostucha nie jest głupia!

Śmierć pomimo niepodważalnego statusu społecznego, akceptowanego bez względu na świat w jakim lądujemy, chętnie zgłębia nowe techniki mordowania nie osiadając na laurach, jakby pozjadała wszystkie rozumy. W trakcie exodusu zbieramy punkty doświadczenia oraz systematycznie awansujemy naszego niebieskiego bohatera, wykonując zadania główne, zlecenia poboczne i rzecz jasna pacyfikując przy okazji setki łapserdaków. Element ów jest powszechnie wykorzystywany w grach łączących rożne gatunki i chyba nic dziwnego, skoro mocno podkręca grywalność oraz stopień skomplikowania rozgrywki. Wszak oprócz bijatyki samej w sobie dobrze jest nieść śmierć z przekonaniem, że prowadzi do czegoś więcej niż tylko unicestwienia wszelkich żywych (bądź nie) istot. Szczypta cRPG nadaje Darksiders II charakteru i urozmaica wielogodzinną eksplorację. Poszczególne skille wymagają jednak do aktywowania Gniewu - lokalnego odpowiednika Many - którego pasek ładujemy w walce lub ewentualnie uzupełniamy miksturkami.

W Darksiders II wybierać można między dwoma ścieżkami kariery - Herolda i Nekromanty. Obranie jednego kierunku nie wyklucza rozwijania umiejętności z alternatywnej szkoły, inwestowanie w obie jest wręcz gorąco zalecane, żeby w pełni wykorzystać ogromny potencjał protegowanego. W razie podjęcia niezbyt satysfakcjonujących decyzji istnieje opcja zresetowania przyznanych punktów zdolności - wystarczy dobrze przejrzeć ofertę pewnego handlarza. Skilli aktywnych przewidziano w sumie osiem, czyli po cztery na każdą szkołę, które można podnieść do maksymalnie trzeciego poziomu. Pomijam w tym momencie pokaźny zasób modyfikacji do bazowych biegłości, znacznie rozszerzających wachlarz efektów ofensywnych i defensywnych, ponieważ wtedy uzbierałoby się grubo ponad trzydzieści atutów.

Specjalizowanie się w profesji Herolda wpływa na szybsze i efektywniejsze eliminowanie motłochu, który zawsze jest spragniony kojącego dotyku ostrza kosy bądź innego aktualnie dzierżonego oręża. Mamy tutaj do dyspozycji kilka naprawdę przydatnych ataków specjalnych m.in.: Cięcie Znikąd - Żniwiarz teleportuje się wówczas przez arenę w kierunku ofiary, zadaje błyskawiczny cios i odzyskuje punkty zdrowia. W razie potrzeby można dodać do niego zamrożenie spowalniające ruchy czy podpalenie. Skill „niezwyciężony” pozwala z kolei dodatkowo spotęgować obrażenia zadawane przeciwnikom, zaś ulepszenia zwiększają szanse na wyprowadzenie trafienia krytycznego tudzież czas trwania biegłości. Drzewko Herolda wieńczy Nawałnica, zamieniająca Śmierć w tornado złożone ze szczątków kości pradawnych truposzy. Połączenie kilku takich specjali pod rząd gwarantuje spektakularne wrażenia wizualne, chociaż potęguje chaos panujący na arenie zmagań.

Druga ze ścieżek prowadzi w przeciwnym kierunku, będąc gratką dla wielbicieli wskrzeszania oraz używania asyst niezbędnych każdemu początkującemu nekromancie. Grupka niezbyt rozgarniętych ghuli skutecznie odwraca uwagę od naszego zapracowanego herosa, pozwalając na chwilę odpoczynku i rozprawienie się z jedną falą niemiluchów, aby następnie obsłużyć kolejną. Sługusy nie grzeszą wprawdzie wybitną skutecznością, ale mogą regenerować nam punkty Gniewu (Mana), wybuchać przy zgonie czy zmuszać do walki zaczepionych adwersarzy. Egida to zgodnie z nazwą tarcza boga Zeusa podnosząca odporność, krzesająca pioruny, odbijająca obrażenia i dysponująca jeszcze kilkoma ciekawymi modyfikatorami. Wsparcie możemy także otrzymać od stada wron, regenerujących w trakcie dziobania zdrowie właściciela, energię Żniwiarza itp. Zdolności defensywne przydają się nawet Kosiarzowi, bowiem gimnastyka z potężniejszymi wrogami wymaga nie tylko ostrej brzytwy, ale również twardych pośladów.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• następna ›
• ostatnia »