PureRetro: ZX Spectrum - historia małego 8-bitowego giganta

ZX Spectrum: Niezbędne akcesoria

Podstawowym elementem wyposażenia o jaki musiał zadbać każdy posiadacz ZX Spectrum był… magnetofon podpinany do komputera monofonicznymi kablami mini jack (para dołączona w zestawie z ZX Spectrum). ZX Spectrum nie był wybredny jak jego drożsi bracia, C64 i Atari XL/XE – współpracował z każdym magnetofonem i zapewniał względnie szybki transfer danych na poziomie 1500 bodów (bitów na sekundę), czyli ponad dwukrotnie więcej od Atari i C64 (bez turbo), przy tym z reguły gry dla ZX-a były po prostu mniejsze (48 KB RAM zamiast 64 KB w droższych maszynach).

Gra przygodowa Tompson Twins wydana na... płycie winylowej

Biorąc pod uwagę oszczędnych graczy – na gumowej klawiaturze dało się względnie wygodnie zagrać, a większość gier oferowała opcje obsługi klawiatury. Na pierwsze interfejsy, które dopuszczały możliwość podłączenia joysticka trzeba było jednak trochę poczekać. I tu niespodzianka – standard Sinclaira różnił się od tego, co później nazwano Kempston (czyli od reszty świata) – trzeba było więc zaopatrzyć się w odpowiednie joysticki Sinclaira, albo odkryć, że wystarczy zamienić kilka pinów miejscami. Bądź też kupić interfejs Kempstona. Ostatecznie okazało się, że joysticki wcale nie są niezbędne do grania, a klawiatury wytrzymają kilka miesięcy intensywnego biegania w Decathlonie, strzelania w Commando, czy innym Uridium.

Decathlon - banalne wyścigi, które w latach 80. przyczyniły się do szybkiego zużywania joysticków i klawiatur

Sinclair natomiast dalej błądził w świecie wymyślnych interfejsów – ZX Interface 1 dodawał możliwość obsługi kilku szybkich pamięci taśmowych, czyli promowanych przez firmę Microdrive’ów – miniaturowych kasetek z taśmą zamkniętą w pętli, będących podstawowym nośnikiem danych Sinclaira QL. Te jednak nie przyjęły się w świecie opanowanym przez dyskietki elastyczne 5,25” i wkraczające na rynek dyskietki 3,5”. ZX Interface 2 rzeczywiście nastawiony był na graczy: dwa porty joysticków i dodatkowe złącze kartridży miały uczynić z Gumiaka prawdziwe monstrum do gier. Jednak lansowanie własnego standardu joysticków i raczej skromna lista gier wydanych na kartridżach (łącznie 10 sztuk) zmusiła wielbicieli gier do rozglądania się za innymi interfejsami, obsługującymi standard Kempstona.

Skromna pula wydanych na kartridżach gier nie zapewniła dobrej sprzedaży Interface 2 i porzucenia raz na zawsze Microdrive'ów, czy kaset magnetofonowych

Sinclair oferował jeszcze inne akcesoria, wśród których warto wymienić ZX Printer, tanią drukarkę iskrową, jeszcze mniejszą od samego komputera, drukująca do 256 pikseli w linii lub do 32 znaków w jednym wierszu. O inne akcesoria zadbali zewnętrzni producenci, to m.in. interfejs służący do syntezy mowy Currah Speech i komputerowy automat perkusyjny SpecDrum.

ZX Printer - miniaturowa drukarka iskrowa, idealnie pasowała do malutkiego ZX Spectrum

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• …
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12
• …
• następna ›
• ostatnia »