PureRetro: Amiga 1200 skończyła 25 lat! Przypominamy jej historię

Channel Z - tak brzmiała nazwa kodowa projektu, za którego pierwowzór posłużył utwór zespołu B-52s z albumu Cosmic Thing. I taki właśnie, tajemniczy napis widnieje na PCB Amiga 1200. Trzecia generacja Amig właśnie wchodziła na rynek, a jej najjaśniejszą gwiazdą miała być Amiga 1200, debiutująca 21 października 1992 roku. Minęło już ćwierć wieku od tego momentu, wiele na rynku komputerów się pozmieniało, jednak jeden element jest stały: uwielbienie właścicieli do ich Amig. Dociekamy, skąd wzięło się tak silne przywiązanie posiadaczy tego komputera i czy Amiga 1200 była ewolucją na miarę pierwszego modelu z 1985 roku. A może stała się zapowiedzią schyłku pewnej epoki w świecie domowych komputerów?

Autor: Bartłomiej Dramczyk

Amiga 1200 debiutowała 21.10.1992 roku, zaledwie kilka miesięcy po wprowadzeniu na rynek A600 (której nazwa nazwa kodowa brzmiała „June Bug” i również zaczerpnięta z albumu B-52s), czyli odświeżonej Amigi 500 Plus, opakowanej w zgrabną, jasną obudowę. Amiga 600 dziś jest spełnieniem marzeń graczy, lubujących się w tytułach opracowanych dla „Przyjaciółek”. Miniaturowy komputer z klawiaturą pozbawioną bloku numerycznego, zmieści się na każdej półce pod telewizorem. Jednak między A600 a A1200 widać przepaść technologiczną: pomimo wielu wspólnych elementów, takich jak wzornictwo, podobny zestaw złączy oraz wbudowany port PCMCIA, A1200 jest większa, szybsza, została też wyposażona w nowszą wersję systemu operacyjnego (którego znaczna cześć przechowywana jest w kości ROM). Tysiącdwusetkę da się ją też w miarę swobodnie rozbudowywać, umieszczając pod klapką rozszerzenia pamięci lub tzw. karty turbo. Posiadacze A600 nie mają tako komfortowej sytuacji...

A1200 to maszyna wciąż poszukiwana przez kolekcjonerów i wielbicieli Amig. Do dziś komputer ten odgrywa ogromną rolę na demoscenie - stanowiąc współcześnie poważne wyzwanie dla koderów, grafików i muzyków.

Właściwie, w momencie debiutu, nie było żadnych, konkretnych argumentów, by mając do wyboru A600 i A1200, decydować się na pierwszy z modeli. No chyba, że ktoś uwielbiał miniaturowe, kompaktowe komputery. Jedynie cena uzasadniała zakup A600: była tańsza od A1200 o około 100 dolarów. Późniejsze doświadczenia użytkowników wskazywały niekompatybilność obydwu modeli ze standardami wyznaczonymi przez Amigę 500. Dla graczy, wychowanych na Amigach pod koniec lat 80., każda zmiana sprzętowa i modyfikacja Kickstartu (pamięci ROM, zawierającej system operacyjny), niestety, odbijała się czkawką - gry pisane w amatorskich studiach korzystały z trików, na które A1200 nie była gotowa. Do dziś, wiele tytułów działających na oryginalnej A500 nie uruchamia się na A1200, ale i na to znalazły się sposoby. Zewnętrzny wygląd A1200 obrazuje ciekawe, nowoczesne wzornictwo: biała obudowa, której górną część zajmuje pełnowymiarowa klawiatura. Klawisze numeryczne, alfanumeryczne oraz spację również wykonano z białego plastiku, wyróżniają szare się bloki klawiszy funkcyjnych, przełączników i znaków specjalnych. W górnej części obudowy widać kratownicę wylotów powietrza, w obudowie nie było jednak aktywnego chłodzenia. Po prawej stronie, kursywą, wytłoczono stylizowane logo „Amiga”, z którym sąsiadują trzy, podłużne diody sygnalizujące pracę stacji dyskietek, odczyt lub zapis na dysku twardym oraz włączone zasilanie.

PureRetro: upłynęło 46 lat od premiery procesora Intel 4004

Nabywca zestawu otrzymywał także zasilacz (ciężki, transformatorowy lub lekki, impulsowy) niedostosowany stylistycznie do kształtu obudowy oraz kulkową mysz, która w przypadku A1200 również nie pasowała wzornictwem do maszyny. Resztę wyposażenia stanowiła drukowana dokumentacja i klika dyskietek z Workbenchem 3.0 (w późniejszych odmianach: 3.1). To w zupełności wystarczyło, by rozpocząć przygodę z maszyną, sprzedawaną w Polsce w 1993 roku za około 10-11 milionów złotych (to wartość przed denominacją złotówki). Dla porównania średnie zarobki miesięczne wynosiły wtedy 3 miliony zł. Nie ma precyzyjnych informacji co do liczby sprzedanych egzemplarzy A1200 w Europie. Wiadomo o wprowadzonych na rynek brytyjski, 30 000 maszyn, w momencie premiery. W Niemczech, przed bankructwem Commodore’a sprzedano ok. 95 000 Amig 1200. Całkowita liczba sprzedanych egzemplarzy A1200 nie jest znana, według różnych źródeł liczba ta może zawierać się w granicach 1-1,5 miliona egzemplarzy. Łącznie Commodore i jego następca, Escom, wprowadzili na rynek prawdopodobnie 7,5 miliona komputerów z logo Amiga.

PureRetro: ZX Spectrum i emulatory, które same przechodzą gry

Amiga 1200, siłą rzeczy, dziedziczyła opinie posiadaczy popularnej 500-ki o podstawowym zastosowaniu, do którego stworzono komputery z serii Amiga: rozrywki. Nic bardziej mylnego, choć prawdą jest, że do dziś można znaleźć wiele świetnych tytułów gier na Amigi. Już w połowie lat 80. Commodore reklamował Amigi jako maszyny dla osób kreatywnych, stawiające je na biurkach projektantów, muzyków i grafików, używając hasła reklamowego „Amiga, computer for the creative mind”. Kampania reklamowa odniosła sukces. Wraz z A1200 właściwie Amigi miały już ugruntowaną pozycję na rynku i wiernych klientów. Z upływem czasu, użytkownicy Amigi 500 otrzymali do swojej dyspozycji dobre narzędzia do pracy z tekstem: edytor CygnusEd i procesor tekstu Wordworth, aplikacje do tworzenia muzyki, takie jak ProTracker, edytor grafiki rastrowej Deluxe Paint, czy świetne oprogramowanie służące do tworzenia prezentacji multimedialnych – Scala. Wraz z Amigą 1200 wiele się pozmieniało, w głównej mierze przyczynił się do tego zmodyfikowany układ graficzny. Zamiast palety barw ograniczonej do 4096 kolorów (w A500), Amiga zyskała dodatkowe dwa bitplany, które umożliwiły prezentację obrazów w 262 144 kolorach (18-bitów) wybranych z 24-bitowej palety. Zmienił się również system operacyjny i GUI: Workbencha 1.3 zastąpił lepiej dopracowany Workbech 3.0.

PureRetro: Zbiór 100 godzin syntetycznej muzyki z Commodore 64

To w zupełności wystarczało do wyświetlania zdjęć i, jak się wkrótce okazało, do przetwarzania fotografii i filmów. ImageFX i Photogenics przez wiele lat konkurowały o miano najlepszego narzędzia do korekty obrazów. Wyposażona w niedrogi genlock (urządzenie umożliwiające miksowanie obrazu z komputera z nagraniami z taśmy VHS lub innym źródłem sygnału wideo) – A1200 stała się też podstawą niewielkich film oferujących usługi w zakresie tworzenia pamiątkowych nagrań ze ślubów, wesel i chrzcin. Wystarczyło kilka kabli, dwa magnetowidy i odrobina umiejętności, by stworzyć amatorskie studia nagraniowe. Obok małych, domowych Amig – Commodore wprowadzał na rynek duże modele, znacznie lepiej wyposażone i łatwiejsze do rozbudowy. A1200 towarzyszyły Amiga 4000 i Amiga 4000T – pierwsza zamknięta w niewielkiej, desktopowej obudowie (z jednym slotem 3,5” na stację dyskietek i pojedynczą zatoką 5,25”), druga, znacznie większa – mieszcząca w obudowie typu tower nawet 6 napędów 5,25”. Tzw. „duże” Amigi znalazły swoje zastosowania w studiach TV, gdzie służyły to montażu filmów i programów telewizyjnych (z katami PAR w USA oraz kartami V-Lab Motion w Europie). Duże Amigi kosztowały jednak znacznie więcej niż domowa A1200.

Komputer Commodore 64 Mini - renesans rozwiązań retro

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• następna ›
• ostatnia »