Przegląd procesorów graficznych firmy Nvidia

GeForce 7 (7800 & 7900)

GeForce 7 był w momencie premiery jednym z najbardziej złożonych układów na świecie. Posiadał 302 miliony tranzystorów, 8 jednostek VS i 24 jednostki PS – dla porównania jego poprzednik posiadał „zaledwie” 220 milionów tranzystorów, 6 jednostek VS i 16 jednostek PS.  W nowym układzie w dużej mierze poprawiono obsługę SLI, zwiększając dzięki temu wydajność dwóch kart pracujących w tym trybie. Do ważniejszych nowości można również zaliczyć HDR lighting, radiosity, subsurface scattering oraz technologię Extreme HD. GeForce 7 był wyposażony w silnik CineFX 4 którego głównym zadaniem było jeszcze większe urzeczywistnienie generowanych scen 3D. Przy okazji układu GeForce 7 warto wspomnieć, że inżynierowie Nvidii stworzyli kartę graficzną na której były zamontowane 2 GPU (7950 GX2) tej serii, co po połączeniu dwóch takich kart w SLI dawało ogromny skok wydajności, prawie czterokrotny w porównaniu do najmocniejszego układu GeForce 6. Układ Nvidia 7800 w wersji GTX został wykorzystany w konsoli PS3, gdzie dzięki zwiększonemu taktowaniu układu i zegara wydajnością odpowiadał dwóm układom GeForce 6800 Ultra w trybie SLI lub jednemu układowi GeForce 7900 GTX.

GeForce 8 (8800)

GeForce 8 był ósmą generacją układów z serii GeForce i jednocześnie reprezentuje trzeci fundamentalnie nowy design GPU zaprojektowanych przez Nvidię. Innowacją w nowym GPU są po raz pierwszy wprowadzone jednostki Unified Shader przy okazji implementacji sprzętowego wsparcia dla DirectX 10 i Shader Model 4.0. Nowością w porównaniu do układu wcześniejszej generacji jest przeniesienie osobnych jednostek funkcjonalnych (pixel shaders, vertex shaders) do jednorodnego zbioru uniwersalnych zmiennoprzecinkowych procesorów (zwanych „stream processors”) które mogą wykonywać bardziej uniwersalne zadania. Jednostki unified shader składają się ze stream processors. Rozwiązanie to wydaje się być logiczne, ponieważ w przypadku starych jednostek dochodziło do marnowania dostępnej mocy obliczeniowej - dane jednostki były w stanie zajmować się tylko jednym zadaniem na raz. Unified shader zostały zaprojektowane tak, by optymalnie wykorzystać zapotrzebowanie na jednostki obliczeniowe i by móc wykonywać wiele zadań w danej chwili poprzez przydzielanie wolnych mocy obliczeniowych do innych zadań. 

Topowy GeForce 8 posiadał aż 128 jednostek unified shader, na które prócz jednostek pixel i vertex shaders składały się również jednostki geometry shaders, poza tym posiadał 64 jednostki TMU i 24 ROP (w najwyższej dostępnej wersji). Nowością było również wsparcie dla nowej wersji bibliotek OpenGL w wersji 3.0. Układ posiadał lepsze filtrowanie tekstur niż jego poprzednik co było owocem wielu optymalizacji jak również wizualnych „tricków”, co w efekcie przyspieszało renderowanie obrazów przy jednoczesnym uzyskiwaniu ich wysokiej jakości. GeForce 8 obsługiwał także renderowanie z wykorzystaniem kątowo-niezależnego algorytmu filtrowania anizotropowego w połączeniu z trilinear'nym filtrem tekstur. Nowy układ był wyposażony w większe możliwości arytmetycznego filtrowania tekstur niż GeForce 7. To pozwalało na filtrowanie wysokojakościowe przy znacznie mniejszym spadku wydajności niż w przypadku kart wcześniejszej generacji.

Bardzo ważną nowością w GeForce 8 było po raz pierwszy w historii układów graficznych zastosowanie technologii CUDA. Jest to jedyne na świecie środowisko języka C, które pozwala programistom i twórcom oprogramowania na tworzenie aplikacji do rozwiązywania najbardziej złożonych obliczeniowo zadań w krótkim czasie poprzez wykorzystanie mocy przetwarzania równoległego wielu rdzeni procesora graficznego. Technologia CUDA pozwalała na dodatkowe wykorzystanie rdzeni układu graficznego do akceleracji wymagających zadań systemowych takich jak transkodowanie wideo, dostarczając przy tym znacznie większą wydajność w porównaniu do tradycyjnych CPU. GPU wspierał nową szynę systemową PCI Express 2.0, która oferowała wyższą szybkość transferu danych w najbardziej wymagających grach i aplikacjach 3D, będąc jednocześnie kompatybilnym z wcześniejszą wersją PCI Express. GeForce 8 posiadał w najwyższej dostępnej wersji obsługę 384 bitowej szyny danych do komunikacji z pamięciami GDDR3. Układ był produkowany najpierw w 90 nm procesie technologicznym, a po poprawkach w odświeżonej wersji w 65 nm, posiadał 754 miliony tranzystorów, więcej niż ówczesny najwydajniejszy i najbardziej złożony CPU. GeForce 8800 GT do dziś cieszy się sporym wzięciem. Nowy GPU posiadał sprzętową implementację technologii PhysX, która wprowadzała zupełnie nową klasę interakcji fizycznych w grach sprawiając, że stają się one coraz bardziej dynamiczne i realistyczne dzięki układom GeForce. Nvidia w nowej serii GeForce wprowadziła także obsługę technologii 3-way SLI (topowe modele). Pozwalało to na łączenie trzech kart graficznych na jednej płycie głównej w efekcie czego zwiększało to wydajność skalowania grafiki poprzez zaimplementowane w sterownikach pod Windows Vista, AFR (Alrenate Frame Rendering).

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• następna ›
• ostatnia »