Plany Nintendo - stacjonarna rozrywka w 3D i AR na zwykłym TV?

Patent przyznany Nintendo przez Urząd Patentów i Znaków Towarowych Stanów Zjednoczonych (USPTO) sugeruje, że japońska korporacja jeszcze nie porzuciła planów na zabawę w 3D, wspomaganą przez kamerę śledzącą ruch oczu. Takie rozwiązanie zastosowano m.in. w konsolach New Nintendo 3DS, co znacznie poprawiło jakość wyświetlania obrazu w porównaniu do wcześniejszych modeli 3DS-ów. Nintendo Switch 3D z parą ekranów, umożliwiających oglądanie obrazu w 3D byłby pewnie ciekawym następcą obecnej, odnoszącej sukcesy, mobilnej konsoli do gier, niemniej sam wniosek patentowy, odświeżający pomysły sprzed kilku lat, odnosi się w znacznej części do rozwiązań stacjonarnych.

Kolejna tania pułapka na graczy zastawiona przez Nintendo, czy tylko odkurzanie wniosków patentowych?

Reasumując, pierwsze wzmianki o patentach przyznanych Nintendo w zakresie technologii wyświetlania trójwymiarowego obrazu pochodzą z 2010 roku. Od tego momentu japońska firma zaprezentowała dwie generacje mobilnych konsol, 3DS i New 3DS. Wniosek patentowy opisuje rozwiązanie wykorzystujące do wyświetlania obrazu stacjonarny ekran TV. Zamiast okularów polaryzacyjnych lub specjalnego ekranu do wyświetlania obrazu 3D wykorzystywana jest kamera śledząca położenie gałek ocznych oraz dodatkowy znacznik umieszczony na opasce, zakładanej na czoło, który zwiększa precyzję zestawu. W projekcie wyszczególniono również dodatkowe okulary z markerem. Najciekawsza informacja – to opcja śledzenia położenia gracza, co umożliwi projektowanie gier uwzględniających lokalizację i wymuszających na nas, byśmy ruszyli się z fotela, by uniknąć kolizji z nadlatującym obiektem.

Odświeżenie wniosku patentowego z 2010 roku niekoniecznie musi oznaczać zupełnie nową odsłonę rozrywki nadchodzącą wraz z kolejną generacją Switcha. Jednak wykorzystanie dodatkowej kamery i znacznika do zrealizowania dwóch elementów poprawiających jakość doznań z rozgrywki: obraz 3D widoczny na ekranie zwykłego TV oraz wykrywanie kolizji z obiektami brzmią jak forma rozrywki w rozszerzonej rzeczywistości (z pewnymi ograniczeniami) bez ponoszenia kosztów związanych z zakupem wyspecjalizowanych okularów. Oby tylko zestaw złożony znaczników i kamery nie był dostarczany w formie znanej z Labo – kartonowych pakietów do samodzielnego montażu.