Panie... 20 lat temu to się grało, czyli ulubione gry czterdziestolatka

Gry czterdziestolatka - Max Payne

W 2001 roku do sprzedaży trafiła gra studia Remedy Entertainment, Max Payne, choć jeszcze przed debiutem było o niej głośno. Prace nad nią ruszyły już pod koniec 1996 roku, a pierwszy namacalny "teaser" można było zobaczyć w głośnym benchmarku 3D Final Reality (1997), pochodzącym od tych samych twórców. Pierwotnie Max Payne miał pojawić się w połowie 1999 roku, ale zaliczał szereg kolejnych opóźnień. Ekipa Remedy chciała dopracować jej warstwę graficzną, co faktycznie udało się z świetnymi rezultatami, jednakże trudno oprzeć się wrażeniu, że wydawca mógł też nie chcieć aby Max Payne był zestawiany z hitem końcówki 1998 roku, a więc z grą Half-Life.

Max Payne to gra trzecioosobowa (TPS), w której wcielamy się w rolę detektywa Maksa Payne'a. Jest zima 2000/2001, Nowy Jork, czasy popularności syntetycznego narkotyku Valkiria. Payne'a poznajemy tuż po tym, jak działający pod wpływem Valkirii bandyci zabili jego żonę oraz małą córeczkę. Nasz bohater przeżywa załamanie. Postanawia samodzielnie odnaleźć zabójców, ale też rozwiązać sprawę intrygi narkotykowej, w którą zamieszani są wojskowi. W grze oprócz świetnej oprawy graficznej, ważnym elementem stał się tzw. bullet time, wcześniej spopularyzowany poprzez film The Matrix (1999), ale występujący już w kilku grach przed produkcją Remedy Entertainment.

Bardzo ważną cechą gry jest nietuzinkowa narracja. W Max Payne, ze względu na ograniczenia silnika i chęć zachowania gracza zawsze w napięciu, twórcy zamiast przerywników filmowych, fabułę postanowili poprowadzić warstwą komiksową, której kolejne strony odsłaniają się wraz z postępem słyszanych w tle dialogów. W samej grze od czasu do czasu zresztą słyszymy też głos z głowy Payne'a, komentującego wybrane zdarzenia. Cała gra utrzymana w stylu noir, jest mroczna, a przede wszystkim zimna i sterylna. Nasycona jest też odwołaniami do wierzeń nordyckich, a także siarczystymi, aczkolwiek bardzo inteligentnymi komentarzami do ówczesnej rozrywki, przede wszystkim telewizyjnej. Max Payne jest grą stricte liniową, w której nie mamy szans na to aby zrobić sobie jakikolwiek skok w bok i coś pozwiedzać. Max Payne nie ma na głupoty czasu. Ma natomiast wewnętrzne problemy, czego przejawem jest parę misji, w których razem z nim musimy samotnie przeżyć prawdziwe koszmary. To m.in. one, po wejściu gry na rynek w 2001 roku, robiły najbardziej piorunujące wrażenie.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• …
• następna ›
• ostatnia »