Porównanie dysków SSD - Różnice między SATA, mSATA, M.2, PCI-E

Interfejs SATA - krótka charakterystyka

Standard SATA (Serial ATA) będący następcą ATA (Advanced Technology Attachment), wprowadzonego we wczesnych latach 80-tych zeszłego wieku, również zdążył się poważnie zestarzeć, bowiem ostatnia powszechnie używana wersja ochrzczona jako SATA 6.0 Gb/s bądź SATA III, zadebiutowała w 2009 roku. SATA wciąż jednak pozostaje najczęściej spotykanym złączem na płytach głównych, więc praktycznie każdy współczesny komputer można w takowy nośnik wyposażyć. Niestety, rozwiązanie posiada sporo ograniczeń natury technicznej i samego sposobu podłączania urządzeń. Innymi słowy - SSD wykorzystującym SATA nawet najbardziej zaawansowane kontrolery oraz pamięci NAND nie pomogą przeskoczyć bariery wynikającej ze stosunkowo wolnego interfejsu. Realnie żaden nośnik 600 MB/s w zapisie lub odczycie sekwencyjnym nie potrafi osiągnąć, chociaż teoretyczne możliwości SATA są trochę większe.

Kingston SSDNow UV500 - typowy 2,5 calowy nośnik SSD z interfejsem SATA

Oczywiście, maksymalne transfery zapewniane przez interfejs SATA powinny wystarczyć większości zwykłych użytkowników, aczkolwiek stacje robocze albo maszyny wyspecjalizowane, potrzebują już zdecydowanie wyższej przepustowości. Jest to widoczne zwłaszcza przy obróbce materiałów wideo, kopiowaniu dużych plików czy sprawdzaniu spójności archiwów, gdzie wysłużone SATA okazuje się wąskim gardłem. Jeśli natomiast chodzi o format takich urządzeń, to występują głównie w obudowach 2,5 calowych (wersje 3,5 calowe to promil marginesu) o wymiarach 100 x 70 x 7 milimetrów, zaś starsze modele miały przeważnie grubość 9,5 milimetra. Pozornie to niewielkie urządzenia, ważące zaledwie 100-120 gramów, ale notebooki doceniają każdą oszczędność przekładającą na poprawienie mobilności, gdzie nośniki SATA nie brylują. Poza tym, kombinacja złącz SATA (zasilający i sygnałowy) może być stosowana jako zintegrowane złącze hot plug - wystarczy nośnik włożyć do kieszeni i zostanie wykryty jako magazyn danych.

Po lewej SATA Express, które się nie przyjęło, a po prawej wiecznie żywe SATA

Pokłosiem ewoluowania z wiekowego standardu ATA, oprócz wymogu podłączenia wiązki zasilającej, pozostaje także konieczność zastosowania kabla transmisyjnego odpowiedzialnego za komunikację z mostkiem (kontrolerem) umieszczonym na płycie głównej. Dodatkowe taśmy wprawdzie wielkiego dyskomfortu nie powodują, jednak ich obecność nie sprzyja utrzymaniu porządku w obudowie komputera, szczególnie jeśli zainstalujemy kilka nośników. Zaletą SATA jest natomiast uniwersalność oraz wsteczna kompatybilność, wynikająca rzecz jasna z bardzo długiego stażu rynkowego, dlatego urządzenia zadziałają nawet z naprawdę starymi platformami, które niewielkim nakładem finansowym można reanimować. Uwierzcie na słowo - SSD potrafi uskrzydlić kilkuletniego laptopa czy peceta, ratując przed zezłomowaniem skuteczniej niż cokolwiek innego, łącznie z wymianą procesora oraz dołożeniem pamięci RAM. Podstawowy nośnik z interfejsem SATA, jak testowany dalej Kingston SSDNow UV500, wystarczy do przeprowadzenia procesu rewitalizacji starszej maszyny i więcej tutaj nie potrzeba.

Obydwa złącza SATA widoczne na rewersie Kingston SSDNow UV500

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• …
• następna ›
• ostatnia »