Doradzamy jak wybrać dobrą obudowę w standardzie ATX

Jak wybrać dobrą obudowę? - Inne

Panel boczny obudowy może być w formie okna lub tradycyjny. W pierwszym przypadku czasy pleksiglasu odeszły już raczej do lamusa – teraz nawet najtańsze marki oferują hartowane szkło. I dobrze, bowiem prezentuje się ono lepiej, nie matowieje z czasem, a i nie rysuje się tak łatwo jak szkło akrylowe. Pamiętać jednak trzeba, że zdecydowanie gorzej tłumi hałasy, odcina nas od możliwości zamontowania wentylatora z boku, a i gorzej oddaje ciepło niż panel wykonany z blachy. Niektóre obudowy stosują nawet dwa szklane panele boczne, ale moim zdaniem wygląda to ładnie tylko na materiałach promocyjnych. Za tacką płyty głównej nie bardzo są elementy warte eksponowania, a ułożenie kabli, tak by nie straszyły swoją plątaniną nie jest zadaniem łatwym dla przeciętnego użytkownika.

Skoro już o panelach bocznych mowa, to warto pochylić się nad sposobem ich montażu. Zatrzaski, zawiasy, gumowe tuleje sparowane z szybkośrubkami i klasyczne wkręty. W przypadku szklanych paneli rozwiązaniem najwygodniejszym są zdecydowanie zawiasy, ale tego typu obudów na rynku znajdziemy tylko kilka. Co więcej są one trudniejsze w transporcie. Zatrzaski pozornie są kuszące, ale źle wykonane mogą być elementem awaryjnym, którego sami nie wymienimy w przypadku uszkodzenia. Złotym środkiem są wiec gumowe tuleje, które wchodzą w wycięcia w szybie, a następnie całość dokręcana jest płaskimi szybkośrubkami (unikajcie śrub imbusowych) – całkiem szybki i prosty (de)montaż, a całość prezentuje się dobrze. Najgorzej wypadają panele boczne przykręcane wprost do szkieletu, bez gumowych tulei. Okno trzeba bowiem wtedy dodatkowo asekurować i łatwo o jego upuszczenie. Warto również wybierać okno, które osadzone jest na metalowej ramce lub chociaż posiada ciemny lakier na krawędziach. Po pierwsze jest to element, za który możemy złapać i nie pobrudzimy szkła odciskami naszych paluchów, a po drugie maskuje on sam szkielet obudowy. W przypadku metalowych paneli osobiście preferuje jeden duży zawias z przodu i dwie szybkośrubki z tyłu. Takie połączenie zapewnia wygodę i łatwość dostania się do komputera.

Jeśli ktoś decyduje się na obudowę bez okna, to warto skorzystać z możliwości jaką daje metalowy panel. Gorąco polecam szukania obudów z wyciszeniem – przeważnie są to piankowe lub gumowe maty. Co prawda przez to jednostka będzie zdecydowanie cięższa, ale sam komputer stanie się niesłyszalny w przypadku większości popularnych podzespołów dostępnych na rynku lub jeśli posiadamy naprawdę głośne części to charakterystyka dźwięku ulegnie odczuwalnej poprawie. Najlepiej gdy wyciszenie znajduje się na obu panel bocznych, na froncie oraz na górze obudowy. Warto jednak pamiętać, że nie można mieć wszystkiego. Dobre wyciszenie stoi w sprzeczności w pełną przewiewnością (całkowicie meshowego panelu po prostu NIE DA się wytłumić), a więc konsument powinien mieć świadomość, że jego podzespoły mogą być o kilka stopni cieplejsze. Coś za coś.

W przypadku, gdy ktoś stawia na okno z hartowanego szkła warto zainteresować się dodatkowym podświetleniem obudowy. Wcale nie jestem zwolennikiem RGB LED wszędzie gdzie się da, ale skoro decydujemy się już na prezentowanie wnętrza naszego komputera to delikatne podświetlenie sprawi, że będzie on wyglądał lepiej. Bez różnicy czy stoi w salonie, czy pokoju gracza. Warto w takim razie szukać obudów z fabrycznymi światełkami. Czemu? Po pierwsze dostaniemy wtedy na panelu I/O dodatkowy przycisk, który pozwala na łatwe i szybkie sterowanie (lub wyłączenie) diodami. Po drugie paski sprzedawane oddzielnie nie zawsze są łatwe do zamontowania – o ile magnetyczne trzymają się dobrze, tak te z taśmą dwustronną już niekoniecznie i zostawiają ślady po kleju. Trzeba mieć jednak świadomość, że sparowany ze sobą i dobrze wyglądający zestaw (podświetlenie, mocowania, dołączony kontroler), które są oparte na sprawdzonych, a nie chińskich podzespołach i przykładowo wsparte dedykowanym oprogramowaniem swoje kosztują. Nie ma więc co oczekiwać, że dostaniemy je w najtańszych obudowach. To już raczej domena segmentu średniego i wysokiego.

Na koniec doradzę czego ogólnie warto unikać, nawet jeśli dla części z Was będą to oczywiste zagadnienia. Przede wszystkim trzymamy się z daleka od wyłamywanych śledzi dla kart rozszerzeń - to domena tanich obudów, a więc producent oszczędzał na czym się dało. Również elementy z połyskliwego plastiku są czymś niepożądanym – łatwo się brudzą i rysują. A skoro o brudzie mowa, to im więcej załamań na obudowie, im bardziej fikuśny front/top konstrukcji, tym trudniej całość wyczyścić. Kurz będzie się tam nagminnie gromadził. Również filtry montowane w środku obudowy, bez dostępu z zewnątrz, są trudne w czyszczeniu. Zwłaszcza, te montowane na zaczepy, a nie wklejone we wsuwaną/wysuwaną ramkę. Zaś jeśli o froncie mowa to warto unikać tych, które są jednolite, bez różnicy czy to blacha, czy szkło. Wpływają one negatywnie na cyrkulację powietrza, a więc tym samym wyższe temperatury podzespołów. Najlepiej wybrać rozwiązanie meshowe – najlepsza przewiewność lub jeśli chcemy by było cicho – częściowo jednolity front z odpowiednią ilością otworów wentylacyjnych po bokach i na dole.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• …
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11
• następna ›
• ostatnia »