Test Motorola moto g200 5G – ekran 144 Hz, bezprzewodowy tryb Ready For i stylistyczny powiew świeżości

Test Motorola moto g200 5G – Aparat 

Jeśli miałbym opisać możliwości fotograficzne smartfona Motorola moto g200 5G jednym zdaniem, napisałbym, że sprzęt oferuje jakość adekwatną do ceny, a nawet nieco wyższą. To oczywiście generalizowanie, dlatego też skupimy się na poszczególnych kwestiach związanych a modułem zastosowanym w urządzeniu. Aplikacja to charakterystyczny dla wcześniejszych urządzeń Motoroli program, który zapewnia intuicyjny dostęp do niezbędnych funkcji. Obok spustu migawki znajdziemy ikonę przełączania kamery na frontową oraz galerię. Nico wyżej umieszczono opcje aktywujące tryb makro oraz ultraszeroki kąt. Na samym spodzie znajdziemy suwak do trybów (zdjęcia, kamera, portret, zdjęcia nocne, ultra-res, pro oraz kolor spotowy). Aplikacja działa szybko i bezbłędnie.

Aparat główny to szerokokątna jednostka z matrycą o rozdzielczości 108 MP, natomiast zdjęcia zapisywane są w rozdzielczości 12 MP. Oczywiście możemy wymusić użycie pełnej jakości, do czego posłuży nam wspomniany wcześniej tryb ultra res. Jak rzeczony obiektyw radzi sobie w temacie zdjęć? Przy sztucznym oświetleniu pojawia się nieco szumu, a kolory bywają nieco wyblakłe. Jest to jednak zależne od barwy światła. Na fotografiach znajdziemy sporo szczegółów i dotyczy to również ujęć realizowanych w niesprzyjających warunkach oświetleniowych, które często towarzyszą nam w zimę. Kolorystyka przy dziennym świetle zastanym jest dość realistyczna. W nocy, po aktywacji odpowiedniego trybu uzyskamy bardzo dobre efekty, choć czasami pojawi się szum. To normalne i nie powinno stanowić problemu.

Poza jednostką główną mamy jeszcze 2 MP czujnik głębi, który działa podobnie do software’owego odcinania tła w wielu innych urządzeniach. Przynajmniej pod względem jakości. Jest więc dobrze, ale nie wszystko zostaje odpowiednio odseparowane. 8 MP ultraszeroki kąt ze światłem f/2.2 wypada dobrze, choć zdjęcia są tu ciemniejsze, a na rogach pojawia się lekkie rozmycie. Przy sztucznym oświetleniu agresywny szum daje się we znaki. Podobało mi się to, że obiektyw służył również do realizacji fotografii makro. Zdjęcia z odległości 3 cm były zadowalające, natomiast zbytnie przybliżenie powodowało nieprzyjemne rozmycia. Za selfie odpowiada 16 MP (f/2.2) frontowa kamera zapewniająca bardzo estetyczne, szczegółowe fotografie o interesującej dla oka kolorystyce. Niestety, agresywne upiększanie w trybie portretowym nieco psuje pozytywny efekt.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• …
• następna ›
• ostatnia »