Microsoft ujawnia kolejne szczegóły związane z UWP

Microsoft już od niemal dwóch lat rozwija swoją ideę uniwersalnych aplikacji. Z roku na rok i wraz z każdą kolejną konferencją zdradza kolejne szczegóły, a cyklicznie zwiększa także możliwości swojego nowego ekosystemu. Build 2016 okazał się doskonałą okazją, aby podzielić się z programistami kolejnymi informacjami na ten temat – jak na razie platforma nie cieszy się ogromnym zainteresowaniem, wielu deweloperów jest niechętnych i dopiero bada grunt, niemniej niektóre szczegóły techniczne wyglądają zachęcająco. Jeżeli idea się przyjmie, jeżeli programiści nie postanowią uciec do innych, nierzadko lepszych i szybciej rozwijających się systemów, to za jakiś czas Windows może znacznie się zmienić. Wszystko właśnie za sprawą zmian, jakie wprowadza Universal Windows Platform.

UWP ma być lekarstwem na raka, jakim przez lata stał się Win32 - choć rozbudowany, to jednak niezbyt bezpieczny i niestabuilny.

Już po keynote wspomnianej konferencji zauważyć można, że teraz najważniejszym celem jest skalowalność aplikacji. Według Microsoftu ich tworzenie ma być stosunkowo łatwe, a programista małym nakładem pracy jest w stanie stworzyć programy, które działają na całej gamie urządzeń: od tych z grupy Internet Rzeczy, poprzez sprzęt mobilny, smartfony, tablety, hybrydy, laptopy, komputery, aż po konsole Xbox, a także systemy wirtualnej rzeczywistości HoloLens. Wszystko to oczywiście pod kontrolą Windows 10, starsze systemy nie mogą korzystać z dobrodziejstw nowej platformy. Co jednak istotne, UWP cały czas ewoluuje i trudno nie przyznać, że obrane kierunki względem stosowanego do tej pory Win32 są więcej niż obiecujące.

Wprowadzenie tej platformy i paczek plików .appX ma na celu np. wyeliminowanie bałaganu związanego z plikami DLL. W pewnym momencie te współdzielone biblioteki okazały się ratunkiem, ale od dawna są określane mianem „piekła”, które tylko komplikuje tworzenie oprogramowania i powoduje nieporządek w systemie. Podobnie ma się sprawa z rejestrem, który w miarę używania Windows i różnych aplikacji Win32 puchnie, spowalniając tym samym pracę. Tego typu aplikacje nie są również do końca bezpieczne, brakuje im izolacji, nie mają narzucanych restrykcji, pracują także na różnych uprawnieniach. Co ma tutaj do zaoferowania UWP? Przede wszystkim, brak bałaganu związanego z DLL i rejestrem – instalowanie, aktualizowanie a nawet usuwanie takich aplikacji jest ściśle określone i nie ma tu miejsca na bałagan.

Programy tworzone z myślą o UWP działają poza tym na prawach danego użytkownika (a więc nie posiadają podwyższonych przywilejów), nie stosują usług NT, ani własnych sterowników. Przypomina to nieco ściśle określoną i odgórnie kontrolowaną pracę aplikacji w przypadku platform mobilnych takich jak Android czy iOS – tam sprawdzają się świetnie, dlaczego więc nie miałyby się sprawdzić na Windows, przynajmniej w kontekście niektórych aplikacji? Oczywiście pamiętać należy o tym, że nie wszystkie programy mogą działać w taki sposób. Część aplikacji wymaga do działania uprawnień administratora, swoich sterowników, a także rejestracji usług. Microsoft nie jest w stanie przeskoczyć tego problemu bez zwiększania możliwości UWP, ale to może z kolei doprowadzić do stworzenia „drugiego Win32”.

Nowa platforma może zupełnie zmienić system Windows, o ile Microsoft przekona programistów do inwestycji czasu i środków.

Abstrahując od gier i obaw związanych z ograniczeniem ich rynku za sprawą UWP – platforma ta, o ile będzie poprawnie rozwijana i zdobędzie zainteresowanie deweloperów, może nie do poznania zmienić system Windows. Wirusy? Podmiana stron startowych w przglądarkach? Usługi wrzucane do autostartu bez naszego pytania? Niekontrolowana praca, nadmierne używanie zasobów i obniżanie stabilności systemu? Tutaj nie ma na to miejsca. Pomysł jest więc dobry, wymaga natomiast dopracowania, dalszego udostępniania nowych API, a przede wszystkim programistów, którzy zrobią z niego użytek w swoich programach.