Lenovo Ideapad Z565 - Budżetowiec w sosie AMD

Budowa i wygląd zewnętrzny

Testowany model Lenovo IdeaPad należy do linii laptopów budżetowych, w związku z czym nie spodziewaliśmy się po nim niczego szczególnego tak w kategorii wystroju, jak i ogólnej jakości budowy. Jednak już pobieżny kontakt z modelem Z565 pozwolił zrozumieć jak bardzo się myliliśmy.

Zewnętrzna obudowa matrycy wygląda bardzo prosto i nie wyróżnia się niczym szczególnym. Została tradycyjnie już wykonana z czarnego plastiku pokrytego grubą warstwą błyszczącego lakieru, przez co nie mniej tradycyjnie wykazuje tendencję do kolekcjonowania odcisków palców wszystkich użytkowników. Policjanci z wydziału kryminalnego z pewnością docenią jak dobrze zastępuje ona folię do daktyloskopii ;-)

Po otwarciu ekranu następuje pewne zaskoczenie. Czy na pewno otrzymaliśmy zamawiany model? W budżetowych notebookach rzadkością jest wykonywanie całej powierzchni platformy roboczej ze szczotkowanego aluminium, które było raczej materiałem swego rodzaju ekskluzywnym i zarezerwowanym dla notebooków ze zdecydowanie wyższej półki. Szybki rzut oka na pudełko całkowicie rozwiał wątpliwości. Dzięki zastosowaniu aluminium, powierzchnia pulpitu jest rewelacyjnie sztywna i prawdopodobnie dużo bardziej odporna na ścieranie niż stosowane powszechnie tworzywo sztuczne. Ogólnie wystój nie jest rewelacyjny, ale absolutnie nic nie można mu zarzucić. Projekt obudowy jest bardzo czysty, prosty, bez udziwnień - Z565 raczej nie będzie miał szans w wypadku startu w konkursie piękności, ale nie o to tutaj przecież chodzi, prawda? 

Ramka matrycy została wykonana z bardzo podobnego materiału jak jej zewnętrzna strona. Jest czarny, błyszczący, chętnie zbiera odciski palców. Tworzywo to jest jednak bardzo podatne na zarysowania, przez co w krótkim czasie pokrywa się siatką mikro-rys, które psują jego wygląd.

Zastosowane zawiasy ekranu skutecznie eliminują sens instalowania jakichkolwiek wyjść na tylnej ściance obudowy, a także ograniczają maksymalny kąt otwarcia matrycy, który w przypadku Z565 wynosi około 130°; może to wiązać się z pewnym dyskomfortem przy korzystaniu z komputera umieszczonego przykładowo na zgiętych kolanach. 

Dużym plusem jest zastosowana klawiatura typu Chiclet, jednak w przeciwieństwie do większości pozostałych modeli klawiatur wyspowych, w tym wypadku poszczególne płytki nie są całkowicie płaskie, a delikatnie profilowane. Wprowadzanie na niej tekstu to czysta przyjemność, mechanizm ma dość cichy, miękki i dobrze wyczuwalny skok. Regulacji głośności i jasności ekranu dokonuje się za pośrednictwem klawiszy strzałek w kombinacji z przyciskiem Fn (umieszczonym obok lewego klawisza Ctrl).

Znajdująca się w delikatnym zagłębieniu platformy roboczej płytka dotykowa ma przyjemną, lekką chropowatą powierzchnię, po której palec prześlizguje się bez żadnych problemów. Znajdujące się pod nią przyciski działają bardzo charakterystycznie dla modeli komputerów Lenovo IdeaPad (identycznie jak przykładowo w modelu Y550) - skok mają głęboki niczym gardło aktorki porno i bardzo miękki, a przy tym galeria dźwięków jakie mogą wydawać jest prawdziwie imponująca. Co jednak istotne, w razie potrzeby mogą pracować naprawdę cicho. Płytka dotykowa posiada modną ostatnio obsługę gestów takich jak obrót, czy powiększenie/pomniejszenie. Dodatkowo poza wydzieloną strefą przewijania z prawej strony, scroll można również realizować przeciągając w pionie dwoma palcami po jej powierzchni - potrafi to jednak działać na tyle niesprawnie, że korzystanie ze strefy przewijania może użytkownikowi oszczędzić sporo nerwów. 

Po prawej stronie, nad klawiaturą znajduje się niewielki panel dotykowy, na którego powierzchni znalazły się pola służące kolejno do: wyciszenia dźwięku, zmiany profilu kolorów, wprowadzania chłodzenia na cichy bieg oraz zmiany trybu zasilania. 

Na przedniej krawędzi obudowy umieszczono przełącznik stanu modułów komunikacji bezprzewodowej, oraz cztery kontrolki stanu oznaczające kolejno: pracę komputera, ładowanie baterii, włączoną kartę Wi-Fi oraz pracę dysku twardego.

Na samym brzegu przedniej krawędzi platformy roboczej znalazł się czytnik kart pamięci obsługujący najpopularniejsze formaty SD, MMS, MS, MS Pro i xD Picture Card.

W dość nietypowym miejscu - pod klawiaturą z lewej strony, pod dziurką w aluminiowej obudowie pulpitu - umieszczono mikrofon.

Nad klawiaturą, po lewej stronie znajduje się włącznik oraz dwie kontrolki stanu klawiatury, czyli NumLock i CapsLock.

W ramce matrycy tradycyjnie już znalazło się oko kamery internetowej. Po prawej stronie umieszczono białą diodę sygnalizującą jej pracę, dzięki czemu przy odrobinie uwagi unikniemy podglądania nas przez osoby trzecie.

Z lewej strony obudowy znalazł się wylot powietrza układu chłodzenia, gniazdo Ethernetowe (wraz z diodami TX/RX), D-Sub, USB2.0, e-SATA (ze zintegrowanym portem USB2.0), HDMI oraz ExpressCard dla urządzeń o maksymalnej szerokości 34mm. Dyskusyjną decyzją jest umieszczenie portu HDMI w przedniej części obudowy - kable HDMI mają tendencje do posiadania raczej grubszych przewodów, przez co rozsądniejszym byłoby umieszczenie gniazda HDMI w tylnej części obudowy.

Na prawej ściance obudowy umieszczono gniazdo słuchawkowe, mikrofonowe, napęd optyczny, drugi port USB2.0 oraz złącze zasilania.

Na spodzie komputera pod sporych rozmiarów klapką znajdują się wszystkie komponent w które użytkownik może ingerować bez obawy o utratę gwarancji - kartę Wi-Fi, dysk twardy oraz pamięć RAM. Co interesujące, śrubki, którymi klapka została przymocowana do reszty obudowy mają specjalny mechanizm zapobiegający ich zgubieniu. W sytuacji maksymalnego ich odkręcenia, nie dają się wyciągnąć ze swoich otworów, przeskakując delikatnie przy próbie ich wyciągnięcia..

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• następna ›
• ostatnia »