Razer BlackWidow X Chroma - Test klawiatury mechanicznej

Razer BlackWidow X Chroma - Oprogramowanie Razer Synapse

Zabawę ze sterownikami (V1.20 w dniu pisania recenzji) zaczynamy od pobrania aplikacji ze strony producenta. Niestety, nie istnieje możliwość wybrania katalogu, gdzie zainstaluje się software (!). Po zakończeniu procesu musimy zalogować się na swoje konto Razer Synapse lub takowe stworzyć, wówczas sterowniki poddawane są procesowi kompleksowej aktualizacji, trwającej do 5 minut. Kiedy już opędzimy się od migających co jakiś czas okien konsoli systemowej, oprogramowanie zaleci nam restart komputera. Sterowniki zajmujące zawrotne 700 MB przestrzeni dyskowej wykorzystują około 50 MB pamięci RAM. Razer Synapse robi jednak dobry użytek z tych megabajtów, dając użytkownikowi powalającą ilość opcji konfiguracji, pod warunkiem, że znamy troszeczkę język angielski.

Z paska u dołu ekranu wybieramy kompatybilne z Synapse urządzenia i funkcje. Klikając w ikonę zębatki znajdującą się z lewej strony przycisku minimalizacji, uzyskamy dostęp do narzędzia aktualizacji (która przeprowadzana jest również automatycznie), zmiany języka wyświetlania (polskiego zabrakło), okna służącego do raportowania błędów i dzielenia się pomysłami na funkcje sterownika i pobrania pełnej wersji instrukcji obsługi. Master Guide dla Razer BlackWidow X Chroma jest jeszcze niedostępny, możemy jednak sprawdzić wersję okrojoną dla oryginalnej (bez „X”) wersji klawiatury z tego linku.

Oprogramowanie kontrolujące pracę urządzeń opatrzonych logo Razer synchronizuje się z chmurą, jednak wszystkie ustawienia dostępne są również w trybie offline. Status podłączenia do sieci sygnalizuje kolor diody umieszczonej po lewej stronie ikony zębatki. Zielony oznacza sprawne połączenie, żółty to szukanie sieci, a czerwony zapala się jeślli  wybierzemy tryb offline z listy rozwijanej po kliknięciu na przypisany do konta Synapse adres email. Na dolne pozycje składają się także zmiana hasła i przełączanie między kontami użytkowników, zaś górne należą do bardziej ekstrawaganckich.

Jedna z nich, widoczna również w lewym dolnym rogu ponad listą urządzeń, daje nam możliwość zarejestrowania sprzętu w celu sprawdzenia statusu gwarancji. Pozycja Tournament Drivers umożliwia wyeksportowanie wszystkich profili, ustawień i makr w formie pliku wykonywalnego, a następnie zainstalowanie ich na komputerze odłączonym od internetu. Należy zaznaczyć, że nie ma prostego sposobu na zmianę raz stworzonego w ten sposób pliku. W zależności od ilości profili, może on zajmować nawet 100 MB przestrzeni dyskowej. Ostatnią opcją mieszczącą się w rozwijanej liście jest Stats & Heatmaps, dostępna również z poziomu górnej belki pod nazwą Stats.

Po lewej w nowo otwartym oknie widoczna jest lista naszych wstępnie zeskanowanych przez oprogramowanie gier, którą można dowolnie modyfikować, włączając w to zmianę tła. Powiększając lub zmniejszając rozmiar okienka, które zawsze zachowuje swoje proporcje, skalujemy również interfejs, ale ściśnięte ikonki i czcionki nie są zbyt czytelne. Karta Stats zlicza wciśnięcia klawiszy, całkowitą odległość kliknięć (przyznaję, długo nie zdawałem sobie sprawy, że program mnoży ilość wciśnięć przez 0,8 cm), zmiany profili, użycie makr i ogólny czas gry. Statystyki segreguje według aplikacji, urządzenia oraz przedziału czasowego. Niedane nam będzie często z tych danych korzystać, ponieważ oprogramowanie z niewiadomych powodów je zeruje.

Karta Heatmaps daje nam jeszcze więcej informacji, przy pomocy których możemy zoptymalizować obłożenie przycisków w każdej grze tak, by najczęściej używane funkcje znalazły się jak najbliżej siebie. Kategorie ruchów i kliknięć myszy z oczywistych względów pominę, skupiając się na karcie Keystrokes. W prawym górnym rogu obok całkowitej liczby wciśnięć widoczna jest statystyka sumarycznej gram-siły (100gF to ciężar obiektu o wadze 100 gramów w ziemskim polu grawitacyjnym) włożonej przez nas w naciskanie przycisków, mnożąca 60gF przez każde kliknięcie.

Mniej abstrakcyjną funkcją jest ustawienie dolnego progu wyświetlania mapy użycia przycisków, dostępną po kliknięciu ikony ołówka w lewej dolnej części wizerunku klawiatury. Po najechaniu kursorem na przycisk wyświetlana jest informacja o ilości jego wciśnięć. Gdy klikniemy ikonę zębatki w prawym górnym rogu, otrzymamy informację o wersji programu oraz możliwość wyłączenia gromadzenia statystyk, zmiany jednostek na imperialne, wyzerowania dotychczasowych danych, a także podłączenia kont Facebook i Twitter. Nie wiem, komu byłoby to potrzebne, ale działa.

Zejdźmy na ziemię i zajmijmy się kwestią makr. Oprogramowanie pozwala na przeprogramowanie całej klawiatury, oprócz klawiszy Windows i Fn. Po wybraniu interesującego nas przycisku pojawia się małe okno z rozwijaną u góry listą. Wszystkie dostępne pozycje zostały zawarte na jednym ze zrzutów ekranu i działają bez problemu za wyjątkiem niektórych pozycji z Windows 8 Charms oraz uproszczonego menedżera makr. Co prawda automatycznie wykrywa on lewy, prawy, środkowy oraz 4. i 5. przycisk myszy, lecz raz utworzonego makra nie pozwala w edytować, więc nagrywanie musimy rozpoczynać od nowa. Brakuje w nim także opcji wstawiania dokładnych opóźnień.

Pełną funkcjonalność zapewnia dopiero rozszerzony menedżer. Jest on jednym z najlepszych narzędzi tego typu - oferuje rejestrowanie opóźnień, ustalenie ich wartości na sztywno oraz wyłączenie w ogóle. Interwały oraz przyciski (zarówno wciśnięcia, jak i zwolnienia) można także modyfikować już po wprowadzeniu makra, zmieniać ich kolejność i usuwać pojedynczo. Pole Insert u dołu listy poleceń pozwala na umieszczanie kolejnych opóźnień i poleceń na tej samej zasadzie, co podczas pierwszego procesu nagrywania. Wstawianie można rozpocząć przed lub po zaznaczonym fragmencie makra.

Oprogramowanie w teorii pozwala nam na stworzenie nieograniczonej liczby profili (sprawdziłem 500+ ;) ), z których 10 może być przełączanych ręcznie za pomocą kombinacji Fn + cyfra. Każdemu z nich możemy nadać nazwę liczącą maksymalnie 20 znaków i przyporządkować jedną aplikację, aktywującą dany profil. Automatyczne przełączanie trwa zwykle około 2 sekund, a po wyłączeniu danego programu sterownik sam przywraca domyślny profil. Jeśli zaś chcielibyśmy przypisać te same ustawienia większej ilości programów, wystarczy je skopiować. Importować profile oraz makra o mało subtelnym, lecz czytelnym rozszerzeniu .RazerSynapse można z katalogu lokalnego lub z innego urządzenia, na którym używaliśmy danej klawiatury i zainstalowaliśmy dla niej sterowniki z dostępem online. Boli natomiast, iż program podczas importowania zawiesza się na 20 sekund.

Głównym powodem, dla którego kupujemy klawiatury RGB jest możliwość ustawienia dokładnie takiego koloru podświetlenia, jakiego chcemy. Oprócz statycznego tła mamy dostęp do kilku innych trybów. Breathing rozjaśnia i przyciemnia diody w jednym, dwóch lub w losowym kolorze. Reactive podświetla ostatnio kliknięte przyciski na wybraną barwę, tym razem dając nam opcję ustalenia długości zanikania efektu. Ripple, to jeden z tych trybów, których nikt nie bierze na poważnie, generuje romby rozrastające się wokół wciśniętych przycisków. Procesor zamontowany w klawiaturze jest wystarczająco silny, aby "zmarszczki" przenikały się, nie wygaszając wzajemnie.

Spectrum Cycling płynnie zmienia kolor całej klawiatury i daje możliwość synchronizacji z innymi urządzeniami Razer Chroma. Urzekający Starlight zmienia naszą klawiaturę w jedno-, dwu- lub wielokolorową choinkę z opcją dostosowania długości trwania każdego błyśnięcia. Wave to natomiast znany z prezentacji prasowych tryb tęczy, biegnącej w prawo lub w lewo i synchronizującej się ze sprzętem Chroma. Jasność wszystkich efektów można wyregulować w skali 100-stopniowej suwakiem paska Brightness. Wielki minus należy się jednak za rozszerzony Konfigurator Chroma, który pozbawiony jest podglądu podświetlenia i wyłącza się za każdym razem, gdy próbuję coś w nim zmienić. Pozostaje czekać, aż sztab programistów firmy Razer upora się z tą funkcjonalnością.

Tryb Gry to prosta część oprogramowania umożliwiająca (w obrębie każdego profilu oddzielnie) wyłączenie klawisza Meta (Windows) oraz opcjonalnie kombinacji Alt + F4 i Alt + Tab. Jedną z rzeczy, które w Razer Synapse irytują, jest automatyczne przełączanie systemowego języka wprowadzania tekstu. Gdy klikniemy ikonkę sterownika w zasobniku systemowym (lub w całkowicie losowych momentach), przestawi ona język na angielski… pomimo tego, że jedyny jaki ustawiłem w Panelu Sterowania, to polski. Z drugiej strony, oprogramowanie jest bardzo responsywne, ponieważ wprowadza prawie wszystkie zmiany natychmiastowo i bez zająknięcia.

Ostatnią dużą funkcją jest Chroma Apps, która odpowiada za integrację podświetlenia z różnymi aplikacjami. Po wypróbowaniu wtyczek Audio Visualizer i Kerbal Space Program Chroma wiedziałem już, że będę tęsknić za testowaną klawiaturą. Co prawda wymagają one wstępnej konfiguracji, a wizualizator audio działa tylko przy włączonym pliku .exe, ale końcowy efekt robi wrażenie. Aplikacja do Kerbali włącza się automatycznie i potrafi przejąć funkcjonalność wielu kontrolek z wewnątrz gry np. pokazując poziom paliwa czy podświetlając klawisze właściwe dla danego trybu gry (budowanie, lot etc.). W karcie App List możemy nadać priorytet danym trybom podświetlenia względem innych. Nie działa to niestety tak, jak powinno, ponieważ w moim przypadku wzór właściwy dla KSP utrzymywał się na klawiaturze pomimo zminimalizowania, a nawet wyłączenia gry.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• następna ›
• ostatnia »