Zgłoś błąd
X
Zanim wyślesz zgłoszenie, upewnij się że przyczyną problemów nie jest dodatek blokujący reklamy.
Błędy w spisie treści artykułu zgłaszaj jako "błąd w TREŚCI".
Typ zgłoszenia
Treść zgłoszenia
Twój email (opcjonalnie)
Nie wypełniaj tego pola
.
Załóż konto
EnglishDeutschукраїнськийFrançaisEspañol中国

PowerVR - Historia Kyro i innych ambitnych układów graficznych

Piotr Gontarczyk | 21-04-2019 07:00 |

PowerVR - NEC CLX2 i PMX1, konsole do gier i słaby Neon 250

W 1998 roku rynek akceleratorów 3D był już bardziej konkurencyjny. Na rynku była już Riva 128, a więc konstrukcja NVIDII, z układem łączącym w sobie akcelerator 3D oraz kontroler 2D. Obecne były już też karty ATI Rage (Pro), czy Rendition Verite 2200. W marcu tego roku firma 3DFX uderzyła ponownie, wprowadzając na rynek akcelerator Voodoo2. Zanim jednak do tego doszło, na tyłach rynku miało miejsce poważne starcie firmy 3DFX i VideoLogic. Obie rywalizowały o kontrakt na zaprojektowanie akceleratora 3D dla przyszłej konsoli Sega Dreamcast. Praktycznie wszyscy byli przekonani, że VideoLogic nie ma najmniejszych szans z drugą generacją Voodoo, ale Sega ostatecznie zdecydowała się na architekturę PowerVR. Tak swój żywot rozpoczęła architektura PowerVR Series2. Mając w rękach kontrakt z Segą, ekipa PowerVR przenosiła podstawy Series2 do konkretnego projektu GPU, CLX2, który będzie akceleratorem w Dreamcaście. Projekt akceleratora został licencjonowany firmie NEC, która ruszyła z produkcją gotowych układów. CLX2 produkowano w litografii 250-nanometrowej. Układ ten miał taką samą konfigurację, co PCX1 i PCX2, a więc jedną jednostkę teksturującą i jedną ROP. Zegar układu tym razem zwiększono z 66 do aż 100 MHz.

PowerVR - Historia Kyro i innych ambitnych układów graficznych [11]

Architektura PowerVR Series2 to kolejne ulepszenia mające na celu dopadnięcie konkurencji. Nowy akcelerator zyskał więc m. in. obsługę trójliniowego i anizotropowego filtrowania tektur, wygładzania krawędzi, mapowania nierówności, mapowania środowiskowego, cieniowania Gourauda, a nawet Bufora Z. Obecność tego ostatniego sprawiała, że Series2 była architekturą, która znacząco zwiększała kompatybilność z grami korzystającymi z API Direct3D. CLX2 w konsoli Sega Dreamcast dysponował 8 MB pamięci typu SDRAM, która z 64-bitowym interfejsem osiągała przepustowość 0,8 GB/s. Kolejne postępy w pracach nad architekturami PowerVR sprawiły, że grafika konsoli Sega Dreamcast i późniejszej Naomi pod pewnymi względami wręcz przewyższała stopniem zaawansowania nawet najlepsze wtedy karty dla pecetów, takie jak NVIDIA Riva TNT, czy Voodoo Banshee.

PowerVR - Historia Kyro i innych ambitnych układów graficznych [12]

Bliska współpraca ekipy PowerVR z firmą Sega odbiła się jednak na pozycji rynkowej wśród pecetów. Początkowo bardzo dobra sprzedaż konsol Dreamcast sprawiła, że firma NEC ledwo była w stanie produkować dla nich układy CLX2. Sama ekipa PowerVR była na tyle zajęta Dreamcastem i potem Naomi, że pecety poszły w odstawkę. Dopiero dwa lata po PCX2, firmy NEC i VideoLogic wprowadziły na rynek układy PMX1 - Neon 250. Pomimo upływu czasu zmianie nie uległa litografia, tak więc ponownie mieliśmy 250 nanometrów. Kolejne dopracowanie tego procesu pozwoliło jednak na dalsze zwiększenie zegara. O ile CLX2 w Dreamcaście działał z częstotliwością 100 MHz, o tyle jego pecetowy odpowiednik doszedł do 125 MHz. Konfiguracja akceleratora pozostała bez zmian. Zastosowano jednak szybsze kości pamięci SDRAM (125 MHz) o pojemności łącznej 32 MB. Przy 64-bitowym interfejsie karty z akceleratorami PowerVR dobiły wreszcie do przepustowości 1 GB/s. Na tle konkurencji to było niewiele (Riva TNT 2 Ultra to blisko 3 GB/s), ale w przypadku architektur PowerVR nie miało to znaczenia.

PowerVR - Historia Kyro i innych ambitnych układów graficznych [13]

Pomimo ogólnie ponad rocznego opóźnienia, karty Neon 250 co prawda nie były w stanie na rynku pokonać modeli Riva serii TNT(2), czy Voodoo 3, to jednak w testach wypadały nieźle. W niektórych grach, np. w Descent, dostawał mocne baty, ale nielicznych testach potrafił pokonać nawet Rivę TNT2 Ultra. Wydajność kart Neon 250 była bardzo nierówna, a to wynikało wciąż z tego, że twórcy gier stawiali głównie na optymalizacje pod kątem kart serii Riva TNT (Direct3D) oraz Voodoo (Glide). Neon 250 dobrze radził sobie w grach MiniGL i SGL, ale coraz lepiej też w Direct3D. Tu historia PowerVR Series 2 kończy się. Kończy się też współpraca VideoLogic z firmą NEC, która wycofuje się z rynku konsumenckich akceleratorów 3D. Troszkę wcześniej, 1 września ogłoszono, że VideoLogic zmienia nazwę - na Imagination Technologies. Nazwę, którą znamy do dziś. Także przed rezygnacją firmy NEC, Imagination Technologies zyskało nowego partnera strategicznego dla konsumenckich kart graficznych.

Bądź na bieżąco - obserwuj PurePC.pl na Google News
Zgłoś błąd
Liczba komentarzy: 108

Komentarze:

x Wydawca serwisu PurePC.pl informuje, że na swoich stronach www stosuje pliki cookies (tzw. ciasteczka). Kliknij zgadzam się, aby ta informacja nie pojawiała się więcej. Kliknij polityka cookies, aby dowiedzieć się więcej, w tym jak zarządzać plikami cookies za pośrednictwem swojej przeglądarki.