PowerVR - Historia Kyro i innych ambitnych układów graficznych

PowerVR - Trident i Midas, czyli pierwsze zauroczenia biznesu

Na Siggraph 1993 firma VideoLogic zaprezentowała swój pierwszy produkt z architekturą PowerVR - kartę Trident. Była to konstrukcja bardzo prymitywna, oparta na programowalnym układzie FPGA, a więc tak naprawdę kartą demonstracyjną, o bardzo ograniczonych możliwościach. Gościom Siggraph'92 pokazywano możliwości akceleracji 3D z wykorzystaniem renderowania kafelkowego, choć wizualnie nic nie mogło powalać na kolana. Jako że nie było jeszcze dedykowanych akceleratorów 3D, wykorzystanie programowalnego FPGA było konieczne. Ze względu na ograniczenia tego rozwiązania, prezentowana grafika nie zawierała żadnych tekstur. Zainteresowanie tą techniką zwiększyło chęć inwestycji. Producentem układów z architekturą PowerVR Series1 został NEC. Do drzwi VideoLogic pierwsze zapukały firmy Sega i Namco, a więc od razu mały brytyjski podmiot przyciągnął dużą zwierzynę. Pierwszym efektem dalszych prac były pierwszy sprzętowy akcelerator Midas Arcade dla automatów do gier.

Ekipa VideoLogic postanowiła pójść o parę kroków dalej i stosunkowo duży laminat akceleratora dla automatów zdołała zmniejszyć tak, że w 1995 roku powstał działający akcelerator 3D dla komputerów PC, wyposażony w interfejs PCI. Warto podkreślić, że wymagał on w komputerze karty 2D z którą łączył się kablem VGA - tak samo, jak później karty 3DFX Voodoo. Jego sprawne działanie potwierdzono nie tylko wewnętrznymi testami. Na samym początku 1996 roku firma Namco przygotowała specjalny port gry Rave Racer z automatów dla platformy Windows. Twórcy pierwszego Midasa byli z efektów swojej pracy na tyle zadowoleni, że kilka tygodni później mieli już gotowy, jeszcze mniejszy projekt Midas 2. Bez większej zwłoki pracowano nad projektem Midas 3 i dokonano kolejnych zmian, aczkolwiek tym razem większych. Oprócz znacznie mniejszego laminatu, Midas 3 pozbawiony został gniazd wejścia i wyjścia obrazu. Teraz, zamiast nakładać obraz 3D na ten przechwytywany z karty 2D (jak w Voodoo), Midas 3 przesyłał własny obraz do karty 2D, korzystając jedynie z interfejsu PCI.

Midas 3 był pierwszym akceleratorem 3D z architekturą PowerVR, który w postaci gotowego produktu wszedł na rynek PC. Pierwsze kroki były skromne, bo akceleratory Midas 3 pojawiły się w niektórych komputerach Compaq serii Presario. Nie liczono na duży sukces i tak właśnie to się potoczyło. Midas 3 miał spore problemy w zakresie kompatybilności z pierwszymi grami korzystającymi z DirectX 3.0, ale też autorskie API PowerVR SGL było jeszcze niedopracowane. Akceleracja 3D w praktyce była więc słabą stroną projektu Midas 3. Problemem były też koszty produkcji. Każdy akcelerator Midas (1, 2 i 3) składał się z dwóch głównych układów, Texas i Sabre, odpowiadających oddzielnie za przetwarzanie obrazu oraz za geometrię i teksturowanie. Także pod tym względem akceleratory Midas i pierwsze Voodoo były bardzo podobne.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• następna ›
• ostatnia »