Historia 3Dfx VooDoo - Narodziny i upadek legendy - Fakty i testy

VooDoo Banshee

VooDoo Rush okazał się niespecjalnie udanym produktem, lecz 3Dfx musiało kontynuować tworzenie zintegrowanych kart graficznych, dlatego w drugiej połowie 1998 roku pojawiło się VooDoo Banshee. Niemalże sześć miesięcy po faktycznym debiucie VooDoo 2 wprowadzono procesor 2D/3D mogący zaadresować do 16 MB pamięci SGRAM / SDRAM 128-bit, co czyniło z niego bezpośredniego konkurenta dla układów z obozu NVIDII. W międzyczasie świat obiegła wiadomość, że NVIDIA nielegalnie wykorzystała w Riva TNT patenty zarezerwowane przez 3Dfx (m.in.: LOD MIP-Mapping), co rozpoczęło długą ścieżkę kosztownych procesów sądowych. Jednak wracając do tematu - VooDoo Banshee nie było żadną nową jakością, a zintegrowanym rozwiązaniem kierowanym do szerokiego grona odbiorców.

• Procesor: Voodoo Banshee
• Interfejs: PCI / AGP
• Pamięć: 8-16 MB SDRAM / SGRAM
• Taktowanie rdzenia: 100-120 MHz
• Taktowanie pamięci: 100-125 MHz
• Przepustowość pamięci: 1.6-1.8 GB/sec
• Prędkość wypełniania pikseli: 100-110 MPixels/sec
• Jednostki teksturujące: 1
• Proces wykonania: 350 nm
• Ilość tranzystorów: 4.000.000
• RAMDAC: 250 MHz (trzy niezależne PLL)

VooDoo Banshee łączyło nieco okrojone VooDoo 2 oraz chip odpowiedzialny za 2D, niemniej tym razem 3Dfx samodzielnie przygotowało obydwa elementy, zamykając wszystko w jednym układzie BGA. W przeciwieństwie do VooDoo 2 model Banshee posiadł tylko jedną jednostkę TMU i nie obsługiwał multitexturingu, ale podniesienie zegara rdzenia miało zrekompensować straty - niestety wydajność urządzenia bywała nierówna. Starsze gry śmigały aż miło, podczas gdy nowsze momentami dostawały zadyszki. Pozytywnie zaskoczył natomiast układ 2D, który nie tylko oferował moc obliczeniową porównywalną z Matrox G200, ale generował także bardzo dobrej jakości obraz. Banshee tradycyjnie obsługiwało Glide, OpenGL i Direct3D (DirectX 6).

Ensoniq VooDoo Banshee AGP i Creative 3D Blaster PCI

Podczas gdy konkurencja korzystała już z 24 lub 32-bitowego Z-bufora, VooDoo Banshee oferowało tylko 16-bitowy, aczkolwiek zdaniem 3Dfx dzięki floatingowi jakościowo odpowiadało to 22-bitowemu Z-Bufferowi. Brak TrueColor w 3D było dużym minusem Banshee, trochę może rozdmuchanym przez PR-owców konkurencji, ale w 2D sprzęt spokojnie dawał sobie radę w rozdzielczości 1600x1200 i odświeżaniem 85 Hz (maksymalnie 1920x1440). Obraz był stabilny i ostry jak żyleta. Ostatecznie 3Dfx sprzedało ponad milion sztuk Banshee, więc interes można uznać za udany.

PowerColor Evil Queen PCI i Quantum 3D Phoenix AGP

Wracając jeszcze na chwilę do kwestii AGP vs PCI, to VooDoo Banshee nie potrafiło wykorzystać nowych możliwości tego pierwszego interfejsu (AGP x2) m.in.: z braku przechowywania tekstur w pamięci. Kolejnymi bolączkami były stosunkowo wysokie temperatury układu, co owocowało większą ilością modeli z aktywnym „systemem” chłodzenia w postaci wentylatora. Karta świetnie wypadała w testach z wygładzaniem krawędzi i filtrowaniem trójliniowym, co poniekąd korygowało niedociągnięcia wynikające z zastosowania tekstur o maksymalnej rozdzielczości 256x256. Z najważniejszych funkcji 3D VooDoo Banshee wypadałoby wymienić:

• Alpha-Blending
• Anti-Aliasing
• Bilinear Filtering
• Bump mapping
• Fogging
• Gouraud Shading
• Hardware Triangle Setup
• Mip-mapping
• Perspective Correction
• Single Pass Trilinear Filtering
• Sub-pixel correction
• Texture Mapping
• Texture modulation
• Transparency
• Z-Buffering (16 bit)

VooDoo Banshee trafiło również do... płyt głównych jako układ zintegrowany, zaś były to konstrukcje m.in.: Andamiro MK III / MK IV - bazujące na chipsecie Intel 440BX. Karta graficzna otrzymała 8 MB pamięci własnej. Z ciekawostek wspomnę jeszcze o VillageTronic MP850 (PCI) przeznaczonym dla platformy MAC (zdjęcie poniżej).

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• …
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11
• …
• następna ›
• ostatnia »