Historia 3Dfx VooDoo - Narodziny i upadek legendy - Fakty i testy

3Dfx VooDoo Rush

Jeszcze w 1997 roku 3Dfx chciało wyjść naprzeciw potrzebom wszystkich klientów i zająć segment kompletnych kart graficznych (2D/3D), dlatego postanowiono wprowadzić na rynek VooDoo Rush. Urządzenie wbrew analizom nie cieszyło się zbytnim zainteresowaniem, a przyczyną takiego stanu rzeczy była mniejsza wydajność od osobnego akceleratora.

Specyfikacja techniczna VooDoo Rush:

• Procesor: Voodoo Graphics (SST-96) & Alliance ProMotion AT25/AT3D/MX 86251
• Interfejs: PCI
• Pamięć: 4-8 MB EDO DRAM
• Taktowanie rdzenia: 45-50 MHz
• Taktowanie pamięci: 45-50 MHz
• Przepustowość pamięci: 0.8 GB/sec
• Prędkość wypełniania pikseli: 50 MPixels/sec
• Jednostki teksturujące: 1
• Proces wykonania: 350 nm
• Ilość tranzystorów: 1.000.000
• RAMDAC: 180 MHz (niektóre modele 220 MHz)

VooDoo Rush było najczęściej kombinacją 128-bitowego układu Alliance ProMotion i Voodoo Graphics, jednak integracja i zmiana procesu produkcyjnego wpłynęły niekorzystnie na ogólną wydajność konstrukcji. Producenci stosowali w Rush najróżniejsze chipy (AT25/AT3D/MX 86251), niemniej dwa pierwsze różniło wsparcie dla 3D, które tylko niepotrzebnie zawyżało cenę i było kompletnie bezużyteczne. W stosunku do samotnego akceleratora VooDoo sparowanego z dobrą kartą graficzną, Rush odnotowywał wyniki gorsze o nawet 20%, zaś wszystko przez współdzieloną pamięć między układami 2D i 3D. Niestety, niektóre gry wykorzystujące OpenGL potrafiły chodzić na Rush naprawdę marnie m.in.: Quake i Hexen 2.

Hercules VooDoo Rush w dwóch odmianach

Niekwestionowaną zaletą było natomiast nawet 8 MB pamięci graficznej (np.: Gainward Dragon 2000 / Macronix 86251) oraz możliwość wyświetlenia rozdzielczość 1600x1200 pikseli w 16-bitowym kolorze (pulpit 2D), zaś 1280x1024 stało się osiągalne z odświeżaniem 85 Hz. VooDoo Rush obsługiwało już akcelerację w oknie, czego wersja samotna nie potrafiła - sprzęt oczywiście wspierał także wszystkie efekty znane z VooDoo. Zupełnie na marginesie warto dodać, że pierwszym VooDoo Rush był Hercules Stingray 128/3D z podwójnym PCB, który zadebiutował w połowie kwietnia 1997 roku, zastąpiony z czasem wersją z pojedynczą lecz dłuższą płytką drukowaną. Kolejna ciekawostka - model firmy Intergraph posiadał port dla okularów 3D, zaś wspominany Hercules wypuścił również na rynek cudaka S3318TV z tunerem TV (układ Chrontel 7002) i rdzeniem podkręconym do 50 MHz.

Procomp G105 i Gainward Dragon VooDoo Rush z nawet 8MB pamięci

Produkcją akceleratorów i kart graficznych VooDoo w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych zajmowało się wiele firm, które dzisiaj w większości już nie istnieją. Starczy tu wymienić takie nazwy jak: Miro, Orchid, SkyWell, Guillemot, BestData, ViewTop, Jazz czy ProComp. Jednak kilka marek na czele z PowerColor, Biostar czy Gainward nadal funkcjonuje na rynku. O ile konstrukcyjnie prawie wszystkie VooDoo były podobne, tak w VooDoo Rush mamy przekrój przez najróżniejsze dziwadła, ponieważ producenci szukając redukcji kosztów projektowali własne PCB. Warto rzucić okiem na wersje, które umożliwiały dorzucenie dodatkowej pamięci... A w załączniku wielka gratka dla entuzjastów - oficjalny dokument ze szczegółową specyfikacją 3Dfx VooDoo Rush (SST-96)

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• …
• następna ›
• ostatnia »