D-Link DIR-880L AC1900 Dual-Band. Test routera z górnej półki

D-Link DIR-880L - Wygląd zewnętrzny

Zanim przejdziemy do clou sprawy zerknijmy na wyposażenie dołączone do bohatera dzisiejszego testu oraz skupmy się na wyglądzie zewnętrznym, gdyż szczególnie w tym ostatnim przypadku czeka nas, może nie rozczarowanie, ale z pewnością niemała konsternacja. Ale do rzeczy – karton, w którym producent dostarcza swój topowy router nie różni się zbytnio od tego, co już widzieliśmy. Ot, po prostu parę zwyczajnych reklamowych „ciekawostek” i wszechobecne podkreślanie „cloudowości” (cokolwiek to znaczy) cechującej D-Linka DIR-880L. Zawartość? Jest, choć szału nie ma – zasilacz, przejściówki na różne warianty gniazdek elektrycznych, kilka broszurek informacyjno-instruktażowych, płyta CD, wkręty montażowe na ścianę i cienki przewód sieciowy kategorii 5e.

No i wreszcie wygląd. Musimy przyznać, że D-Link nieco nas zaszokował designem a la tuba/termos w przypadku modelu DIR-868L. Miało to w sumie swoje uzasadnienie, gdyż pozwoliło na zastosowanie technologii SmartBeam polegającej na lepszej, bardziej równomiernej dyspozycji sygnału Wi-Fi, czego producent nie omieszkał się pominąć w materiałach reklamowych. No i dodatkowo całość prezentowała się dość intrygująco, przez co router zdecydowanie wyróżniał się spośród całej reszty domowej elektroniki przyjmującej najczęściej kształt tradycyjnego, oklepanego prostopadłościanu.

Czyżby w przypadku DIR-880L firma uznała, że takie szaleństwo to za dużo i postanowiła wrócić na jedyne słuszne kanciaste tory? Na to wygląda, gdyż jedyne co wyróżnia bohatera dzisiejszego testu od innych podobnych mu urządzeń, to biały kolor obudowy i nieco figlarne jej wybrzuszenie, w którym ukryto otwory wentylacyjne. Powyżej – asusopodobna, matowa mozaika (choć słabo widoczna na białym tle), poniżej rządek diod informujących o pracy routera skupionych na połyskującym, śliskim tworzywie sztucznym. Jednym słowem designerski misz-masz.

Otworów wentylacyjnych w tym routerze uświadczymy jednak znacznie więcej, szczególnie jeśli weźmiemy pod uwagę to, co dzieje się na jego spodzie i po bokach. Czyżby wszechobecne kratki, przez które widać wnętrzności urządzenia świadczyły o nadmiernym ich nagrzewaniu się? Miejmy nadzieję, że nie… Aby po bokach nie było od tych kratek zbyt nudno, na jednej stronie umieszczono port USB 3.0, na drugiej zaś – przycisk WPS.

Przejdźmy zatem do różnorodnych gniazd i portów, w jakie wyposażono testowanego D-Linka. Właściwie, to pod tym względem nic ponad to, co znajdziemy w konkurencyjnych produktach, router sobą nie prezentuje. Cztery gigabitowe złącza RJ-45 sieci LAN, jedno w takim samym standardzie dla łącza internetowego, po jednym porcie USB 2.0 i 3.0, złącze i przycisk zasilania, przycisk resetu oraz trzy gniazda RP-SMA – oto cały arsenał interfejsów wejścia/wyjścia.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• następna ›
• ostatnia »