Atomic Heart - recenzja gry w klimatach Bioshocka. Studio Mundfish debiutuje w wielkim stylu

Atomic Heart zapowiedziane zostało wiosną 2018 r. Od samego początku hype na grę był nieziemski, ponieważ zanosiło się na miks Bioshocka oraz Fallouta, a wszystko to miało zostać przyprawione sowieckimi sterydami. Historia przedstawiona w Atomic Heart dzieje się wszak w alternatywnej przeszłości i przedstawia wizję utopijnego ZSRR z 1955 roku. W trzy lata później na arenie międzynarodowej (w naszej rzeczywistości, nie w grze) wydarzyło się jednak to, co się wydarzyło i Atomic Heart, będące nomen omen produkcją rosyjskiego studia Mundfish, stanęło w ogniu mocnej krytyki. Była ona na tyle mocno zakrojona, że głos zabrali sami twórcy, deklarując, iż są studiem złożonym z deweloperów o nastawieniu pro-pokojowym i odcinają się od polityki. Niniejsza recenzja nie jest miejscem, aby doszukiwać się w tych słowach prawdy bądź kłamstw, myślę niemniej, że warto je przytoczyć. Jakby nie było, ostatecznie to sumienie każdego z Was powinno być czynnikiem decydującym o tym, czy grę kupić czy nie.

Autor: Ewelina Stój

Atomic Heart w produkcji (począwszy od 2017 roku) było przez pięć lat. Co więcej, tytuł jest debiutanckim projektem studia Mundfish, więc tym bardziej czapki z głów, że deweloperom udało się dostarczyć tak niesamowicie udaną grę, zwłaszcza gdy zerkniemy wstecz na większość tytułów AAA ostatnich kilkunastu miesięcy (trywialne, wręcz żadne fabuły, nijacy protagoniści, powtarzalne poziomy - generalnie zero oryginalności). Nie twierdzę, że Atomic Heart to arcydzieło, jednak jest to zdecydowanie najlepsza (moim zdaniem) gra na PC ostatnich miesięcy. Opinię tę będę argumentować oczywiście na kolejnych stronach.

"To, czego możesz spodziewać się na pewno, to to, że nigdy nie będziesz wiedział, czego się spodziewać" - między innymi tymi słowami deweloperzy z Mundfish opisują swoją grę pt. Atomic Heart. I rzeczywiście - Atomic Heart to gra pełna dziwactw, szaleństw, osobliwości i zaskoczeń. Jeśli jesteście ciekawi jakich dokładnie, to zapraszam do zapoznania się z niniejszą recenzją.

Zanim jednak przejdziemy do konkretów, poruszmy jeszcze na szybko kwestie techniczne, abyście mieli wstępne pojęcie o tym, jak Atomic Heart w ogóle działa. Otóż optymalizacja stoi tu na wysokim poziomie. Grając w rozdzielczości 2560 x 1440 px i korzystając z najwyższych ustawień graficznych (bez DLSSów i innych ulepszeń), karta graficzna NVIDIA GeForce RTX 2080 sparowana z 32 GB pamięci RAM i procesorem Intel Core i9-9900K generowała w otwartych lokacjach mniej więcej od 60 do 85 kl./s. Klatkaż zależał oczywiście od konkretnego otoczenia, przy czym nie dane mi było uświadczyć żadnych konkretnych spadków, które wpływałyby negatywnie na zabawę. Na szczegóły musicie jeszcze chwilę poczekać, aż na PurePC pojawi się pokaźny test GPU z rąk Sebastiana, a ja tymczasem chciałabym jeszcze pociągnąć temat, który rozpoczęłam we wstępie.

Nie jest niczym nadzwyczajnym, że emocje dotyczące toczącego się od roku, wschodniego konfliktu zbrojnego targają wieloma z nas. Dlatego też mam świadomość, że tych kilka zdań, które pojawiły się we wstępie niniejszej recenzji z pewnością nie złagodzą nastawienia wybranych osób co do gry, zresztą nigdy nie było to moim celem. Redakcja PurePC traktuje niemniej grę Atomic Heart jako produkcję nadzwyczaj ciekawą i udaną, toteż nie zanużając się w tematy okołopolityczne, oprócz recenzji opracowaliśmy także bazujące na grze testy związane z wydajnością kart graficznych oraz artykuł porównujący wersję gry na PC do wersji na konsole Sony PlayStation 5 i PlayStation 4 (wkrótce).

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• następna ›
• ostatnia »