AMD Amernime Drivers - odblokuj dla starszych kart AMD funkcje Audio Noise Suppression, ReBAR, HAGS i optymalizacje DX11

Modowanie sterowników powraca do łask! Kto pamięta Omega Drivers i wyciskanie ostatnich programowych potów z kart NVIDIA i Radeon (nie mylić z oficjalnymi Catalyst Omega)? Here we go again! Fani majsterkowania nie będą zawiedzeni - współczesne sterowniki AMD wciąż skrywają niejedną tajemnicę, a mnogość dostępnych opcji przytłoczy każdego domorosłego modera. No, chyba że wcześniej przeczytacie ten poradnik. A powody do modowania są. Dodatkowym atutem sterowników Amernime zwłaszcza dla kart GCN starszych niż Polaris, jest możliwość używania nowszych wersji sterowników - oficjalne wsparcie dla nich zakończyło się na wersji 21.5.2 - nowsza ostatnio udostępniona wersja 22.6.1 dla starszych GCN nie zawiera żadnych poprawek wydajności dodawanych od wersji 21.5.2 wzwyż (jest rebrandem poprzednich sterowników) - w przeszłości nowsze nieoficjalne sterowniki niż 21.5.2 pozwalały też posiadaczom starszych kart GCN używać FSR 1.0. Zatem jest o co walczyć.

AMD nie chce, żebyś wiedział o tych sterownikach… Amernime drivers odblokujesz Audio Noise Suppression, ReBAR, HAGS i nowe optymalizacje DX11 dla starszych kart AMD.

Test kart graficznych NVIDIA GeForce GTX 1060 vs AMD Radeon RX 480 - Pojedynek sześcioletnich klasyków ze średniego segmentu

UWAGA! Instalacja dla zaawansowanych użytkowników - dla prawidłowej instalacji możesz być zmuszony uruchomić tryb awaryjny i wyczyścić sterowniki pod DDU, a także być gotowym na to, że coś może nie działać prawidłowo. Nie ponoszę odpowiedzialności za wszelkie szkody na sprzęcie. Pełna lista wspieranych GPU TUTAJ. Minimalna wymagana wersja systemu to Windows 10 build 1809, jednak po użyciu DDU (inaczej automatycznie może zostać przywrócona poprzednia wersja sterowników) powinno się udać zainstalować je również na starszych wersjach Windows 10. Sterowniki nie wymagają uruchamiania systemu w trybie testowym. W przypadku błędu 43 w menadżerze urządzeń, po instalacji sterowników zrestartuj komputer. W razie dalszych problemów na starszych wersjach Windows 10 zapraszam TUTAJ. Zatem do dzieła. Szersza lista zmian wprowadzanych przez modyfikację TUTAJ.

Proces instalacji sterowników

Najpierw udajemy się na główną stronę ze sterownikami TUTAJ i wybieramy odpowiednie dla architektury naszej karty graficznej. Wspierane są nawet karty Terascale, aczkolwiek z minimalnym wzrostem wydajności i funkcjonalności lub jej brakiem. Wymienione u góry ulepszenia skupiają się głównie na kartach GCN (ReBAR dla Polaris - tylko warianty z 8 GB VRAM, i nowsze). Audio Noise Suppression dla starszych GCN może dopiero nadejść wraz z dedykowaną im zmodyfikowaną wersją 22.7.1, która prawdopodobnie ukaże się wkrótce (jest w fazie wewnętrznych testów - aktualna wersja dla starszych GCN to poprzednie 22.6.1). Warto wspomnieć o nowych optymalizacjach dla OpenGL do nawet 79% wzrostów wydajności, które są zawarte również w oficjalnej wersji tych sterowników, ale tylko dla kart od generacji Polaris wzwyż (mod dla starszych GCN nie jest możliwy, ponieważ AMD udostępniło sterownik dla tego API tylko z wersji 22.6.1 i nowszy od Polaris przestał być kompatybilny wstecz). 

Ogólnie można spróbować zaktualizować sterowniki na obecnej wersji, ale może się to nie powieść - np. może się przywrócić stary sterownik. Dlatego wyczyścimy teraz całkowicie  wszystkie sterowniki GPU z systemu. Pobieramy DDU, i przechodzimy do trybu awaryjnego - otwieramy menu start i wybieramy Zasilanie > Uruchom ponownie, przytrzymując klawisz Shift (działa też na Classic Shell/Open Shell). Na kolejnym ekranie wybieramy Rozwiąż problemy > Opcje zaawansowane > Uruchamianie Ustawienia > Uruchom ponownie. Po chwili znaleźliśmy się w trybie awaryjnym. Otwieramy teraz DDU i wybieramy GPU/AMD, a potem pierwszą opcję Usuń wszystkie sterowniki i uruchom ponownie, po chwili nastąpi powrót do systemu.

Teraz przechodzimy do właściwej instalacji sterowników Amernime i tutaj zalecam uruchomić zaawansowany tryb instalacji - NzSetupCLI.exe, który daje dostęp do wszystkich opcji, które nas interesują. Będziemy je wybierać krok po kroku numerkami w konsoli - stamtąd zdecydujecie, jaki chcecie sterownik. Proces pokazany na przykładzie sterowników 22.7.1 i karty Polaris.

DXNAVI [2] - to dla optymalizacji DX11 - dla kart od Polaris wzwyż, w tym Ryzen Vega AP. Ze znanych problemów, DXNAVI na Polarisach potrafi powodować problemy z akceleracją sprzętową w przeglądarkach, którą będzie trzeba w niej wyłączyć, aby nie pojawiały się artefakty lub poprawnie działały gify np. na Discordzie (wyłączenie dla Chrome), do tego powoduje jeszcze znikanie niektórych tekstów w Epic Launcher (kliknięcie w ikonę Unreal wyświetla znikające elementy z lewej strony). W Sony Vegas/Resolve/OBS nie działa AMD VCE AMF na sterowniku DXNAVI (w razie dalszych problemów użyj legacy OpenGL) a także nagrywanie przez Windows DVR (można wymusić aplikacją GameDVR_Config nagrywanie w małej ilości klatek - opcja Force software MFT). Można zmieniać w rejestrze między DXNAVI a zwykłym sterownikiem (instrukcja). W tym samym oknie zadecydujecie czy chcecie dodatkowo też opcję:

GPUV dla wydajniejszego w grach kernela (aczkolwiek potrafi powodować crashe w niektórych grach jak np. Fortnite na co najmniej kartach Polaris). Oczywiście jeśli chcemy optymalizacje OpenGL, nie wybieramy sterownika OpenGL Legacy. Można też zainstalować sterownik bez żadnej z tych optymalizacji i dalej cieszyć się resztą funkcjonalności ([1] regular driver profile), tam też znajdziecie opcjonalnie starszy kernel LTS (long time service) o podwyższonej stabilności, ale zachowując funkcjonalności sterownika 22.7.1. 

Po wybraniu sterownika, a następnie Yes, Disable Now, aby wyłączyć pobieranie steroników przez Windows Update aby ich nie nadpisał, jeśli uważnie będziecie podążać za instrukcjami na ekranie - powinniście dojść aż do etapu, w którym jeśli wybierzecie Alternate zamiast Official jako metody instalacji samego sterownika GPU, i teraz pojawi się program SDI, a w którym wybieracie Waszą kartę graficzną (i opcjonalnie High Definition Audio Bus), a potem klikacie Install, (potem to samo robicie na pozycji PCI Bus jeśli jest - nie na odwrót - aby uniknąć nadpisania wersji sterownika PCI Bus przez sam sterownik GPU). Następnie zamykacie SDI, po czym kontynuowana jest dalsza instalacja. Przy wybraniu official zostaniecie poproszeni, żeby nie zaznaczać opcji czystej instalacji i nie klikać na restart po zakończeniu instalacji. Official nie zadziała na buildzie Windows 10 starszym niż 1809. Każda karta Polaris od teraz będzie identyfikować się jak RX 580.

W dalszej części instalator zapyta czy macie pojedynczą kartę (single) czy też chcecie włączyć tryb uśpienia dla drugiego GPU (enable) lub czy preferujecie wyższą wydajność (disable). Instalator w niektórych przypadkach może zapytać także o instalację kodeków - jeśli już poprzednio instalowaliście w systemie np. K-Lite, to wybieracie Basic MF Codec Only, ale nawet w tym wypadku opcja Full niczego nie zepsuje (może poza domyślnymi ikonami rozszerzeń). Potem program zapyta o weryfikację obecności certyfikatu WHQL wyświetlając dxdiag i prosząc o zaznaczanie pokazywania certyfikatów opcją na samym dole i spojrzenie w sekcję ekran, po czym obecność certyfikatu wyświetli się po prawej stronie, co następnie potwierdzacie w instalatorze. 

Teraz program zapyta o instalację panelu sterownika (wbrew pozorom jest to opcjonalne). Jeśli nie macie połączenia z siecią, automatyczna instalacja AMD Radeon Software Interface UI Component (Radeon Settings) nie zakończy się powodzeniem - w tym przypadku wcześniej pobieramy ze strony panel sterownika i umieszczamy w katalogu Dependencies lub gdy nadal brak zainstalowanego panelu, uruchamiamy ręcznie ccc2_install_v5.0_22.20.exe dla sterowników 22.7.1 lub V3./4.0 dla 22.6.1 i Legacy GCN. Aktualne kompatybilne wersje CCC są wymienione w postach z publikacji sterownika (dokładnie tego z publikacji nowej wersji sterownika lub w poście głównym pod sekcją Download link). Już po instalacji panelu zdarza się, że pod prawym przyciskiem myszy na pulpicie nie pojawia się dodatkowe menu do uruchamiania panelu sterownika, choć panel działa i tworzy się skrót na pulpicie. W tej wersji modyfikacji panel jest brandowany z wersji Radeon Pro i ma niebieskie akcenty kolorystyczne - funkcjonalność pozostaje z cywilnych kart).

Teraz gdy wszystko jest wgrane, możemy przejść do sekcji Amernime Zone Diagnostic, Troubleshoot, and Toolkit w menu głównym i stamtąd włączyć najpożyteczniejsze opcje: 

• ReBAR (wymagana kompatybilna płyta główna i BIOS) - jednak dla kart Polaris wymagane są warianty z 8GB VRAM. Enable with ASIC jest starszą opcją (Legacy), której można użyć opcjonalnie, jeśli ReBAR nie zadziała.
• Na otarcie łez można też wypróbować alternatywny tryb domyślnie włączonego HyperMemory - extended, jeśli mamy co najmniej 16GB szybkiego RAMu - inaczej zmiana może nie przynieść zamierzonego efektu. 
• HAGS (wymagany min. Windows 10 build 2004) - czyli GPU Hardware Scheduling Service Mode (po restarcie dodatkowo można zweryfikować, czy opcja jest włączona, wchodząc do Ustawienia > System > Ustawienia grafiki). HAGS do niedawna dostępne było tylko na wybranych wersjach sterowników AMD. 
• Warto też włączyć Shader Cache - powoduje mniejsze użycie CPU i brak konieczności ciągłego przetwarzania shaderów przez ich przechowywanie. Może z początku wydłużyć czasy wczytywania poziomów.
• CPU Cache Tweaks polega na wpisaniu ręcznie wartości pamięci podręcznej CPU. Znajdziecie je w Menadżerze zadań w zakładce wydajność. Jeśli nie macie L3, wpisujecie tam 0.
• GPU Buffer Queue Override odpowiada za ilość klatek wyrenderowanych przed wyświetleniem, zwiększenie wartości pomaga jeśli CPU jest wystarczająco szybkie (na ogół w większości przypadków). Wartość 3 jest domyślną w oficjalnych sterownikach, w modfyikacji jest to wartość 8 i można dalej ją zwiększać. Jednak nawet na słabym CPU, conajmniej przy grach DX11 nieobciążających CPU ciągle na 100% (tylko 89-98%), benchmarki pokazują po dwóch przejściach te same wyniki.

Niektórzy mogą zadać sobie pytanie - po co mi dodatkowe optymalizacje DX11 i zabawy z nieoficjalnymi sterownikami, skoro istnieje DXVK i DXVK-async, które tłumaczą odwołania DX 9-11 na Vulkan? Otóż nie każda gra pod Windowsem działa z DXVK, do tego nie każda zyskuje na wydajności używając DXVK, w dodatku nie do końca bezpieczne jest używanie DXVK w grach online, zaś sterowniki Amernime dzięki "drobnej" sztuczce nadal umożliwiają używanie certyfikatu WHQL, i nie powodują konfliktu z popularnymi systemami anty-cheaterskimi. W razie potrzeby możemy naprawić certyfikat WHQL w instalatorze sterownika w dowolnym momencie w dedykowanym menu - niektóre programy do czyszczenia systemu wykrywają w folderze DriverStore parsera WHQL, dlatego używając Amernime odradza się czyszczenie sterowników tymi narzędziami. 

Krótkie testy wydajności DX9/DX11/OGL

W testach wydajności moda jeszcze na 22.5.1 na benchmarkowej mapie z warsztatu CSGO miałem min. 53 FPS na sterowniku bez DXNAVI vs 57-58 z DXVNAVI. 

Wymienione optymalizacje DX11 wprowadzone w 22.5.1 mogą być ograniczone do poszczególnych tytułów, jednak sprawdziłem też starego Far Cry 4, i powtarzalny wzrost 1-2 FPS w jednym z miejsc odblokowanej wioski na początku gry, był. Dla kompletnych purystów - przy dużym bottlenecku CPU i żeby dodać śmieszności, 4GB RAM, przy usuniętym panelu sterownika zauważyłem powtarzalny wzrost dwóch FPS, przy czym sprawdzałem też pełne oficjalne 22.5.2 czy mnie fatamorgana nie zwodzi, ale nadal wychodziła różnica (nawiasem zaczynam tu rozumieć, czemu niektórzy magicy nie instalują  panelu NVIDIA GeForce Experience). Zatem ostateczny wynik porównania wyszedł 35 (pełne oficjalne 22.5.2) vs 38 FPS (Amernime 22.5.1 DXNAVI/GPUV/brak CCC).

W temacie też ktoś uzyskał wzrost średniej wydajności w benchmarku GTA V od 4 do 18%, choć kosztem min. FPS (DXNAVI/5800X/RX 5700).

AMD w sterowniku 22.7.1 (w Amernime nie-Legacy OGL) wprowadziło kolosalne wzrosty. W Wolfenstein Old Blood w Wulfburgu w pierwszej walce miałem dawniej ok. 34 FPS (bez optymalizacji z PCGamingWIki było 29). Teraz osiągamy 60 FPS lock z króciutkimi spadkami (stuttering). W niektórych benchmarkach OpenGL potrafi teraz zyskiwać lepsze wyniki niż DX11.

Znane problemy

W wersjach od 22.5.1 do aktualnych 22.7.1 istnieje regres w postaci stutteringu w grach na Unreal Engine 4. Problemu można się pozbyć, blokując liczbę klatek na stałej wartości lub instalując wersję 22.4.1.

Sterownik 22.7.1 potrafi stwarzać problemy z HDR na niektórych konfiguracjach (również oficjalnych). Wersja 22.6.1 jest wolna od problemu.

Jak komuś nie działa noise suppresion, a instalował sterowniki, wcześniej używając DDU, może spróbować jeszcze raz oficjalnych po ponownym użyciu DDU.

Napotkane błędy niezawarte w oficjalnym changelogu AMD i poście z publikacji danej wersji  modyfikacji sterownika, można raportować pod tematem lub na serwerze Discord, gdzie możecie też uzyskać wsparcie w rozwiązywaniu problemów niewymienionych powyżej.