Poradnik - Jak podkręcić procesor Intel Haswell pod LGA 1150

Podkręcanie procesorów Haswell z zablokowanym mnożnikiem

Płyty główne z gniazdem LGA 1150 wyposażone w chipset Intel Z87 pozwalają na regulację szyny BCLK, więc w zależności od konkretnego egzemplarza liczyć możemy na 103-105 MHz. Trzeba tylko pamiętać, iż BCLK jest połączone z kontrolerem pamięci RAM, magistralą PCI-Express oraz zintegrowanym układem graficznym. Platforma LGA 1150 udostępnia też mnożniki zegara bazowego, pozwalające odseparować taktowanie wyżej wymienionych elementów od CPU, DDR3 oraz iGPU, niemniej z zachowaniem stosunku 1:1 (100 MHz), 5:4 (133 MHz), 5:3 (167 MHz) tudzież 5:2 (250 MHz). Jednak taka opcja dotyczy wyłącznie układów z odblokowanym mnożnikiem. W przypadku procesorów z zablokowanym mnożnikiem, mnożniki magistrali BCLK również są zablokowane. Można natomiast podnieść mnożnik CPU do granicy maksymalnej częstotliwości Turbo Boost np.: Core i5-4670 jest fabrycznie taktowany 3400 MHz, ale technologia Turbo Boost chwilami zwiększa tą wartość do 3800 MHz. Czyli mnożnik możemy podnieść do wartości 38, co zaowocuje dodatkowymi 400 MHz na wszystkich czterech rdzeniach.

Przeprowadźmy prostą symulację dla Core i5-4670 - ustawiamy mnożnik 38 oraz szynę BCLK na 105 MHz, co daje razem 3990 MHz (38 x 105 MHz). To praktycznie wszystko, co możemy zrobić z procesorem, który posiada zablokowany mnożnik. Należy oczywiście pamiętać o lekkim podbiciu napięcia jeżeli system będzie niestabilny, ale tutaj najczęściej wystarczy dodać zaledwie ~0.1V. Dość istotną sprawą jest także kontrola taktowania i timingów pamięci RAM, bowiem po podbiciu BCLK może się okazać, że przyczyną niestabilności są moduły DDR3. Pamięci pracując na ustawieniach fabrycznych mogły nie zgłaszać problemów, aczkolwiek gdy podnosimy taktowanie szyny bazowej, oprócz rdzeni procesora również wiele innych podzespołów działać będzie z wyższą częstotliwością m.in.: RAM. Podbicie BLCK o skromne 5 MHz oznacza przyrost taktowania DDR3 o około 80 MHz przy założeniu, że korzystamy z mnożnika 1600 MHz. Niby niewiele, ale w razie problemów trzeba sprawdzić czy właśnie to nie jest ich przyczyną.

Overclocking Core i5-4430 (góra) vs Core i5-3350P (dół - procesor był błędnie rozpoznawany przez CPU-Z)

Opisany wcześniej wynik Core i5-4670 (3990 MHz) stanowi rezultat dla topowego modelu Core i5, zaś w tańszych wersji maksymalne taktowanie jakie możemy uzyskać będzie znacznie niższe. Niedawno testowany Core i5-4430 ma standardowo ustawiony mnożnik na 30, który w trybie Turbo Boost wzrasta do 32, czyli podbijając mnożnik możemy uzyskać jedynie 200 MHz dla wszystkich czterech rdzeni. Jeżeli do tego dodamy 5 MHz na szynie BCLK, co jest dość optymistycznym wynikiem ponieważ część testowanych przez nas płyt głównych miała problemy z przekroczeniem 103 MHz, to osiągniemy taktowanie CPU w wysokości 3360 MHz (32 x 105 MHz). Rezultat niezbyt satysfakcjonujący, a należy pamiętać, że dla operacji wykonywanych na pojedynczym rdzeniu rzeczywisty przyrost taktowania to zaledwie ~160 MHz, skoro przy ustawieniu fabrycznym technologia Turbo podnosi taktowanie do 3200 MHz. Cała operacja jest możliwa tylko na płytach głównych wyposażonych w chipset Intel Z87 - pozostałe nie dają możliwości regulacji BCLK o czym dokładniej napiszemy w następnym rozdziale.

Osobną kwestią jest pamięć podręczna L3 i magistrala pierścieniowa (VRING), które nie muszą mieć taktowania równego częstotliwości pracy rdzeni procesora, co występowało w układach Sandy Bridge oraz Ivy Bridge. W Haswellach pamięć L3 i magistrala pierścieniowa są domyślnie taktowane na tym samym poziomie, co rdzenie procesora w trybie Turbo Boost, czyli 3800 MHz dla Core i5-4670. Niektóre płyty główne pozwalają na zmianę mnożników, ale zabawa tym parametrem w naszym odczuciu nie przynosi żadnych korzyści - wydajność i stabilność systemu pozostają bez zmian, podobnie zakres overclockingu. Jednym zdaniem: raczej nie warto sobie tym zawracać głowy i zostawić na AUTO. Poza tym, taktowanie pamięci L3 i VRING nie może być wyższe od maksymalnej częstotliwości CPU z trybem Turbo włącznie. Na zakończenie tego rozdziału przypomnijmy, że najlepszym programem do testowania stabilności procesora jest AIDA 64, natomiast do wygrzewania zalecamy użyć Intel Burn Test.

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• następna ›
• ostatnia »